Bu Yaz Ne Çok Hit Yaptı!


…mı sahiden? Bence yapmadı. Yazının başlığı yanlış. Şöyle desek daha doğru olur belki: “Bu yaz hit olsun diye ne çok şarkı yapıldı!”

İşte DMC’nin büyük umutlarla piyasaya sürdüğü “Pop Yaz 2013” albümü elimde. İsim böyle iddialı olunca, yıllar sonra bu albümü çekip çıkardığınızda koyduğunuz raftan, dinlediğiniz şarkıların size 2013 yazını anımsatması lazım. Hani gittiğiniz deniz kenarında, yazlık mekânlarda, kulüplerde, radyolarda, televizyonlarda hep aynı şarkıları duyarsınız da, o yılın yaz aylarının hatıralarına fon müziği olur o şarkılar. Zaten sektördeki bütün çaba da bu yüzdendir. Her yaz başı çalışırlar, didinirler, sonra da boca ederler üstümüze yazlık şarkıları.

Bu yaz başı Gezi meselesi gündemi bir ay boyunca kilitleyince, yazlık şarkılar da biraz geç servis edildi haliyle. Birikti birikti ve birden taşıverdi. Ortalık yaz şarkısından geçilmiyor bu ara. Hepsinin iddiası yaza damgasını vurmak. “Pop Yaz 2013” albümü de bu gayedeki şarkıların arasına birkaç kıştan kalma şarkının da sıkıştırılmasıyla kotarılmış, kapağından da anlaşıldığı üzere bikiniyle bile rahatlıkla dinleyebileceğiniz ‘sıcak” bir albüm. Ama ne?..


Ajda Pekkan’ın Ozan Çolakoğlu’nu “featuring” ettiği yeni “hit” adayı şarkısı “Ara Sıcak”, geçtiğimiz günlerde önce dijital tekli olarak servis edilmişti. Artık “aranjör” tabir ettiğimiz müzisyenler şarkıları düzenlemekle kalmıyor, kliplerde de boy gösteriyorlar; böylece “featuring” gerçekleşmiş oluyor. Hatta genellikle aranjör şarkıcıyı “featuring” ediyor ama burada söz konusu şarkıcı koskoca Ajda olunca, tersini yazmışlar haklı olarak.

“Ara Sıcak” söz ve müziği Gülşen’e ait bir şarkı. Gülşen yine pop şarkıları lügatine pek fazla girmemiş kelimelerden devşirdiği şarkı sözlerini, akla kolay mıhlanacak bir melodiyle eşleştirip, hesaplı kitaplı bir “hit” yapmış. Ozan Çolakoğlu da nicedir sardırdığı İsveç usulü “sound”la güzelce soslamış elindeki malzemeyi. Sunan da Ajda olunca kimsenin bir itirazı olmayacağı düşünülmüş. Buyurun size kafadan bir yaz “hit”i!

Ama değil sanki. Niye mi? Bir kere bırakın yazını kışını bir kenara, şarkı başladığı gibi “jazzy” bitse (ki ilk dinlediğimde öyle olacak sanıp pek heyecanlanmıştım) fevkaladenin fevkinde bir şey olabilirmiş. Dinleyeni şaşırtmakla kalmaz, Ajda’nın farkını da ortaya koyar, herkese parmak ısırtırmış. Ama o kısım sadece 40 saniye sürüyor ve sonrasında şarkı adeta şaha kalkıyor, bir daha da inmiyor. Müthiş bir koşturmaca, bir kafaya çakma çabası, yorucu bir tekrar döngüsü…
Şarkı bir “Yakar Geçerim” değil. Olacağını da sanmam. Ne sözler ne de melodi, öyle herkesin bir arada bağır çağır eşlik edeceği türden. Yani “tiki” tabakadan ve Ajda ne yapsa sevengillerden gayrisini ne kadar yakalar, ne kadar dolaşımda kalır, şüpheliyim. Klip yayına girince şarkı ister istemez bir ivme gösterecektir ama yine de kıyametler koparacağını sanmıyorum.
Ha bir de neden şarkı boyunca Ajda koro halinde söylüyor onu anlamadım. Sesi yeterince güçlü olmayan kimileri için yaparlar bunu. “Duble” dediğimiz şey de değildir, yani kendi sesiyle iki üç kez söylememiştir şarkıcı, o ikinci, üçüncü kez söyleyenler başkalarıdır. Çok dikkat ettim, burada da öyle bir durum var. Ajda’ya başından sonuna birileri eşlik ediyor şarkıda (hatta o biri Gülşen olabilir.) Neden?.. Bilmiyoruz!
Albümde hemen bu şarkının ardından gelen “Yatcaz Kalkcaz” gerçek bir “hit” mesela. İlk dinleyişte hissediliyordu bu. On yıl sonra da çalınsa bir yerlerde, insanlar kalkıp dans eder, eşlik eder. O, yerini buldu.
Murat Boz’un ilk kez Türkiye Müzik Ödülleri gecesinde lanse ettiği yeni şarkısı “Vazgeçmem”in Boz için doğru bir şarkı olduğunu daha önce de yazmıştım. Son albümündeki şarkılar onun kariyerini başka bir yöne doğru götürmek üzereydi ki bu şarkıyla toparlandı, tekrar “star”lığa oynamaya başladı. Bu arada epeyce gırgır konusu yapılan fiziğini de forma soktu ki geç bile kalmıştı. Şarkının dijital teklisinde iki versiyon vardı. Ben birinciyi yeğlerim ama bu albüme ikincisi konulmuş.
Gülben Ergen de bu sene yazı kaçırmak istemeyenlerdendi. Hazır bir önceki teklide “rocker” imajına bürünmüş, şimdilerde de saçı başı Justin Bieber şekli şemailine getirmişken, bu ‘genç’ işi yoldan yürümeye devam etmemek olmazdı elbette. O da öyle yaptı ama "Sen" adlı şarkının teklisi Mayıs ayında yayımlanınca haliyle Gezi dalgasına çarptı. O yüzden klip geç servis edildi ve şarkının orijinal versiyonu “Pop Yaz 2013” albümüne konuldu. Meraklısı için söyleyeyim, teklide şarkının 5 farklı versiyonu daha var. Hani doyamaz da değişik değişik dinlemek isterseniz, aklınızda bulunsun.
Söz ve müziği Mert Ekren’e ait bu şarkıyı başka kim söylemiş olsa, “Ama bu bir Gülben şarkısı” diyebilirdik. O derece bir Gülben şarkısı. Onun kalbi pamuk gibi, ondan düşman olmaz ve hatta o kimseye kızamaz. Gülben Ergen’i Twitter’dan azıcık takip ettiyseniz kapılacağınız izlenim zaten bu. E o da bunun şarkısını yapmış. Fena mı? Değil. “Hit” mi?.. Gülben için evet.
Albümde bu yazın üç “Sultan Süleyman”ından biri olan Hüseyin Karadayı feat. Ferhat Göçer stili “Sultan Süleyman” da var. Tekli için bir şeyler yazmıştım. Burada yinelemeyeyim. Ama yeri gelmişken hakkında bir şey yazmadığım üçüncü “Sultan Süleyman”dan bahsedeyim biraz. Şarkının dört farklı versiyonun bulunduğu bu tekli Catwork imzası taşıyor. Catwork, İzmirli iki “remix engineer”ın (kendileri öyle tabir ediyorlar) oluşturduğu bir “remix team” (bu da onlara ait bir tanım.) Baran Akın ve Burak Keskin’den kurulu Catwork, özellikle “remix” işleri sevenlerin zaten internette uzun süredir takibe aldığı bir ekip. Hatta “Sultan Süleyman” da ilk internette duyulmuştu. Catwork ayrıca sahne performanslarıyla da tanınıyor.
Şarkıyı yine İzmirli bir müzisyen olan Funda Öncü seslendirmiş. İyi bir ses ama yine bir orkestra şarkıcısı tarzı, bir parça İngilizce vurgular taşıyan bir şarkıcılık tekniği duyuyoruz. Tabii “remix”in doğası gereği tempo da yüksek olunca, şarkının ‘ruhuna el Fatiha’ durumu var yine. Buna karşın ‘Hüseyin Karadayı feat. Ferhat Göçer mi, yoksa Catwork mü’ diye sorarsanız, ikincisi derim. Hem “remix” işçiliği, hem de solist performansı açısından böyle bu. Ama ‘şarkıyı kimden dinleyelim’ diye sorarsanız, Sezen’den bile önce Mabel Matiz derim. (“Kusura bakma Sezen” yazmıştı geçen birisi Twitter’da. Bence de bakmasın.)
Tekrar albüme dönüyorum ve sıradaki “cover”la devam ediyorum. Ceceli’ye o kadar çok 2000’li yıllar Erol Evgin’i imasında bulunduk ki, korkarım eşeğin aklına karpuz kabuğu düşürdük (bu bir deyim elbette, Ceceli ve yapımcısını tenzih ederim.)Bu defa etrafında dolanmamış, doğrudan bir Erol Evgin şarkısını yeniden söylemiş Ceceli. Hem de en enine boyuna Evgin “hit”lerinden birini. Çünkü neden? Çünkü “Es” albümünde yazı sallayacak tempoda şarkı yoktu. “Aman”a klip çekip romantik hedef kitleyi de memnun edelim derken araya “Söyle Canım”ın sıkışmasının başka açıklaması yok. Kaldı ki şarkı zaten bir “hit” klasiği. Üzerine bir şey koymayın, alın aynen söyleyin yine olur. Bir de futbol göndermeli bir klip çekerseniz, “bakın bu aynı zamanda bir tribün slogan şarkısıdır”ı da gözümüze sokarsınız; bir taşla kaç kuş siz hesap edin.
Olmuş mu? Olmuş. Ceceli sevenleri memnun eder mi? Eder; hem de çok. Ama hepsi bu. Ben bin yıldır bu şarkıyı bilen ve dinleyenlerden olduğum için fena halde rahatsız olabilirim belki ama şarkıyla yeni tanışacaklar için belki de durum o kadar da fena değildir. Ne bileyim… (Ceceli “fan”larından korkuyorum evet; elimden geldiğince yumuşak yazdım.)
Unutmadan şunu da söyleyeyim; şarkının dijital teklisinde tek versiyon vardı ama bu albümde bir de Sinan Ceceli imzalı ikinci versiyon var.
“Pop Yaz 2013” albümünde bir tane de “previously unreleased” (daha önce yayımlanmamış) şarkı var ki, o da Nil Karaibrahimgil’in bir eseri (“eser” kelimesi pop şarkılarına hiç yakışmıyor değil mi?) Ben Karaibrahimgil’in henüz eskimemiş son albümünün daha fazla “hit” çıkarmasını beklerdim ama hemen hiç çıkarmadı. Bazı isimler hakkında zaman içerisinde edindiğimiz sevimsiz yargılar, ürettiklerinin önüne çıkabiliyor bazen. Hele bir de Gezi gibi bir turnusol kağıdı sınavından geçtiysek hep beraber -ki geçtik. (Geçenlerde birisi bana “politik görüşlerinizi müzik eleştirilerine karıştırmayın” diye yazdı. Okuyorsa beni bağışlasın. Politik biri hiç olmadım. Duyarsız biri de.)
“Senden Başkasının Yanında” söz ve müziği Nil Karaibrahimgil’e ait. Zaten bunu anlamak için kartonete bakmaya gerek yok. Hafif  “western” esintili, bir parça Alman karnaval şarkılarını anımsatan, ama en çok da izci marşlarına benzeyen “kompleks” bir eser. Parlak bir fikir mi bilmem ama bundan şahane bir reklam şarkısı olabilir. Olur da Karaibrahimgil’in ve eşleri beyefendinin aklına gelmez diye söylüyorum.
Albümün bundan sonrası daha önce hakkında bir şeyler yazdığım albümlerden devşirilmiş, nispeten eski şarkılardan oluşuyor. “Gül Kokusu”na çok bayılmamıştım ama her yerde çok fazla çalındığını duydum bu yaz; hakkını yemişim, kabul ediyorum. “Yaralı”yı zaten sevmiştim, o da zaten almış yürümüştü. Mustafa Sandal’ın DMC’ye transfer olduktan sonra muhtemelen “ara tekli” olarak yaptığı “2 Tas Çorba”, önceden de “hit” olmamıştı, bu yeni haliyle de değil. Sadece ‘90’lardaki Mustafa Sandal’a (2 değil) 1 tas çorba sıcaklığında bir selam olabilirdi ki, öyle olmuş. Kenan Doğulu’nun “Bal Gibi”si değil de bu albümden hemen sonra piyasaya çıkan “Kız Sana Hayran”ı albüme girseymiş daha iyi olurmuş diye düşünmedim değil.
Kenan Doğulu (pek tabii ki) feat. Ozan Doğulu teklisi “Kız Sana Hayran”, bunca zorlama “hit” adayının arasında, gerçekten “hit” olma potansiyeli en yüksek şarkı. Evet iki kardeş oturup buna çalışmış. Evet, onlar da hesap kitap yapmış, hatta her cümleyi öyle yerleştirmişler şarkıya. Müziği de “ilimizden yöremizden Anadolu ezgileri” tadında harmanlamışlar üstüne üstlük. Kaldı ki “ben sana hayran, sen cama tırman” edebiyatından senelerdir bir türlü vazgeçemediği için Kenan Doğulu’yu en çok eleştirenlerden biri de benim. Ama bu şarkının dokusunda eğreti durmamış. Tıpkı “Yatcaz Kalkcaz” gibi bir espri, bir ironi var orada. Bir de eğlenceli üstelik. Bir yerde çalınsa, hoplar zıplar eşlik ederim. Kulaklığımı takıp tekrar tekrar dinlemem, CD’yi çala çala eskitmem, o ayrı. Ama şarkı şimdiden tuttu, daha da tutar, benden söylemesi.
Yaz demişken Hande Yener’i de ihmal etmemek lazım. “Kraliçe” albümünü rafa kaldırıp “Ya Ya Ya Ya” teklisiyle yeniden uçuşa geçen, bu sırada da uzun süredir onu aşağı çekmekte olan safralarını da atıveren Hande Yener’e bu şarkının iyi geldiğini söyleyebilmek mümkün. Ben hâlâ “Ya Ya Ya Ya”nın bir “hit” olduğunu düşünmüyorum. Güzel, akılda kalıcı, tekrara dayalı, eğlenceli bir pop şarkısı ve uzun süredir Hande Yener’den duyduğumuz tuhaf şarkılardan sonra bunu haliyle sevdik. Ama kabul edelim, bir “Kırmızı” ya da “Romeo” değil. Yine de “Ya Ya Ya Ya” misyonunu yerine getirdi ve Hande Yener zevahiri kurtardı, yazı yakaladı. Umarım bu yolda devam eder ve bir daha asla “Kraliçe” çizgisine geri dönmez.
Bu arada şarkının 5 farklı versiyonun bulunduğu teklinin “Kraliçe” albümüyle birlikte aynı pakette satışa sunulması albümün satmadığının bir göstergesi olabilir mi? Kızmayın hemen, sadece sordum.   
Bir de son olarak bu yazın sürprizlerinden birini sıfır kilometre bir ismin yaptığını söylemek isterim. İrfan Özata’dan bahsediyorum, evet. Hem çok eğlenceli, hem çok akılda kalıcı iki şarkı var Özata’nın “Yanlış Fotoğraf” adlı teklisinde. “Yanlış Fotoğraf” zaten her yerde çalınıyor bir süredir. Diğer şarkı “Lafın Tamamı” da dolaşıma girer bir süre sonra. 
Her iki şarkının da sözleri Gökhan Şahin’e, bestesi Özata’ya ait. ‘90’lardaki Levent Yüksel’i anımsatan, enerjisi yüksek ve dinleyeni kolay yakalayan sesiyle İrfan Özata beni ilk dinleyişte etkisi altına aldı. Özellikle “Yanlış Fotoğraf”ın Ozan Bayraşa imzalı düzenlemesi hem çok müzikal açıdan çok yerli yerinde hem de fevkalade kan kaynatan cinsten, pek ticari. Bu iki ucu dengede tutmak zordur bilirsiniz. Hele ki müzikte dirsekleriniz henüz çok çürümemişse.
İrfan Özata ismini pop kategorisinde ‘en iyi çıkış yapanlar’ listesinin en üstüne yazdım şimdiden. Okuyucularım size söylüyorum, Kral TV sen anla.
AĞUSTOS 2013

Yavuz Hakan Tok

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder