Misal, çoğunlukla tebessüm ederek, bazen saçımı başımı yolarak dinlediğim, izlediğim kimi popçuların “rap”, “trap,” hiphop” denemeleri var. Ya taklit, ya yanlama, ya olmamışlık, özentilik, ya komik duruma düşme… Oysa 2020 içinde piyasaya çıkan ve Belevi’nin Tetik’le işbirliği yaptığı “Adaleti Yok” teklisini dinlediğimde ne güldüm ne de saçımı başımı yoldum. Doğru bir isimle, doğru bir şarkıyla, doğru bir bileşimdi çünkü.

Yine yıl içerisinde yayımlanan “Kaç Kere Sever İnsan” ile “Farkında mısın?” ve “Bundan Sonra”nın akustik versiyonları da hem günü yakalayan hem de klasik pop anlayışının izlerini süren şarkılardı. Malum, artık hiçbir şarkı kolay kolay büyük patlamalar yapmıyor. Acil “hit” telaşına düşmek yerine bir stil, bir tavır çerçevesinde dişe dokunur işlerle ilerlemek lazım. Bu anlamda Cem Belevi’yi başarılı buluyorum.

Cem Belevi’nin geçtiğimiz günlerde piyasaya çıkan “Leyla & Mecnun” adlı yeni şarkısı da bu başarıyı perçinliyor. Ritmi, düzenlemesi, melodik yapısı, dili tamamen bugünün pop anlayışında ama bir yanıyla da Belevi’nin çizgisinin bir uzantısı gibi. Akıllıca, ticari bir iş ama avam değil.

Şarkının sözlerini Cem Belevi yazmış, beste ise Belevi ve Asil Gök’ün ortak imzasını taşıyor. Düzenlemeyi Asil Gök ve Görkem Öker birlikte yapmışlar. Asil Gök imzası, doğal olarak beraberinde Derya Uluğ ismini de getirmiş ve uzun zamandır yeni bir şarkısını duymadığımız Uluğ, “Leyla & Mecnun”un bir kublesine ses vermiş. Şarkının yayımlandığı gece Derya Uluğ ve Cem Belevi’nin birlikte açtıkları canlı yayına şöyle bir göz attım ve birlikte başka müzikal ortaklıklara da imza atabileceklerini, atmaları gerektiğini düşündüm. En azından o uyumu, kafa denkliğini hissettim.

Açıkçası bu tarz şarkılara ayılıp bayıldığımı söyleyemem (eski kafalıyım malum) ama popun güncel eğilimlerini de görmüyor değilim. O çerçeveden bakınca da Cem Belevi konumunda (yani eski ve yeni nesil pop arasında kalmış) bir genç müzisyen için “Leyla & Mecnun”un ne kadar doğru çatılmış bir şarkı olduğu ortada. Ne yalan söyleyeyim, benim bile dilime dolandı, aklıma takıldı bir zamandır.

Orhan Gencebay’ın “Leyla ile Mecnun” filmi için yaptığı şarkılardan birinde erkekler korosu “Leylaaaa” der, kızlar korosu “Mecnuuuun” diye cevap verir. Bu böyle birkaç kez tekrarlanır. Sene 1983’tür. E şimdi olmuş 2020, genç adam herhalde “Mecnun’u arama beni de oyalama, sende de Leyla yok,” diyecek. “Leylaaaaa” diye çöllere düşen Mecnun, “Mecnuuuun” diye inleyen Leyla mı kaldı?