Yeter ki Müzik Olsun

(25 Aralık 2014 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

Sadece Türk popunun değil, Türk gösteri dünyasının da nevi şahsına münhasır isimlerinden biridir Bora Ayanoğlu. Tiyatro ve sinema birer aile mesleğidir onun için. Gözlerini böyle bir hayata açar ve kendini sahnede bulur. Tiyatro ve sinema oyunculuğuna devam ederken, bir yandan da müzikle ilgilenmektedir. Çok geçmeden şarkıcı ve besteci olarak da çıkar sevenlerinin karşısına. Gerek kendi söylediği, gerekse başka şarkıcılara verdiği nice şarkısıyla da Türk popunun klasikleşecek bestecilerinden biri olur yıllar içerisinde.

lk 45’liğini 1971 yılında yayımlayan Bora Ayanoğlu, son olarak 1994 yılında “Aklım Sende” adlı albümünü piyasaya sürmüştü. Ayanoğlu’nun 20 yıl aradan sonra çıkardığı yeni albümü ise “Söz-Müzik” adını taşıyor. We Play etiketiyle geçtiğimiz günlerde yayımlanan albüm, adından anlaşıldığı üzere Bora Ayanoğlu’nun unutulmaz şarkılarından bir kısmını ve yepyeni şarkılarını yıllar sonra tekrar dinleyici ile buluşturuyor.

Bir kuşağın Zerrin Özer’in, bir kuşağın ise Teoman’ın sesinden tanıdığı “O Yaz”la başlıyor albüm. Enstrümantal versiyona nice Türk filminden aşina olduğumuz, Ayanoğlu’nun Yunus Emre dizelerinden bestelediği ve vakti zamanında Nesrin Sipahi’nin seslendirdiği “Yunus”, Alpay’ın sesinden bir klasik olmuş “Fabrika Kızı” ve bir dönem hem Bora Ayanoğlu’nun, hem de Gönül Akkor’un sesinden plak yapılmış, sonrasında ise Zuhal Olcay tarafından da seslendirilmiş “Güller ve Dudaklar” ardı ardına geliyor.

“Penceresi Önünde”, “Kırık Aynalar”, “Küçüğüm”, “Sevgi Var Ya”, “Rose Marie” yine her biri hafızalara yer etmiş Ayanoğlu şarkıları… “Ne Zaman Uzak Kalsam Senden”, “Bir Gün Tekrar”, “Hadi Çılgınım” ve “O Deniz Şehrinde” ise Ayanoğlu’nun bugüne dek gün ışığına çıkmamış besteleri.

Ayanoğlu’nun bir besteci olarak en önemli özelliği, çok etkili, kulağı çok çabuk kavrayan melodiler bulması ve bir o kadar etkili, yer yer toplumsal sorunlara, gündelik hayatın dertlerine ilişkin konulara girmekten çekinmeyen şarkı sözleri yazmasıdır. Onu ve şarkılarını hiç bilmiyor olsanız bile, bu albüm bu konuda yeterince fikir veriyor zaten. “Fabrika Kızı” gibi kaç tane şarkı yazıldı Türk popunda? “O Yaz”da anlatılan saflıkta bir aşk hikâyesini kaç şarkı anlatabildi? Ya yurt dışında da İngilizce sözlerle plak yapılmış “Güller ve Dudaklar”?.. Daha bu albüme girmemiş nice şarkıları var üstelik; “Adım Kadın” gibi, “Recep” gibi “Deli Etme Beni Aşk” ve benim en sevdiklerimden biri olan “Varmayın Üstüme” gibi… Umarım bu albümün devamı gelir ve o şarkılar da bugünün dinleyicisi ile buluşur.

Yıllardır sinema, televizyon dizisi ve reklam müzikleri de yapan, yani işin mutfağını da çok iyi bilen Bora Ayanoğlu, bu albümün müzik direktörlüğünü de kendisi üstlenmiş. Albümün prodüktörleri ise Zeynep Göktürk, Haluk Polat ve Barış Bahçeci. Son derece sakin, gürültüsüz patırtısız düzenlemelerle melodilerin ve sözlerin tadını çıkarmamız hedeflenmiş sanki. Ayanoğlu’nun yorumu da başından sonuna o dinginliği koruyor zaten. Nice “best-of” albümler gördük/dinledik ki şarkıları yeniden düzenlerken eski hallerini aratmışlardı bize. Neyse ki bu albümde öyle bir durum yok.

Bora Ayanoğlu ve şarkılarını bilen ve sevenlerin özlem gidereceği, pek az duymuşların ise çok şey öğreneceği bir albüm bu. Kaldı ki bu ülkede böyle de şarkılar yapıldığını hatırlamaya hepimizin ihtiyacı var bu ara.

ARALIK 2014

(17 Aralık 2014 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

Önce albümün adı çekiyor ilginizi. Sonra dinlemeye başlayınca bir an kafanız karışıyor. Saykodelik mi? Evet. Alaturka, hatta yer yer arabesk mi? Ona da evet. Yani deneysel ve haliyle alternatif… Üstelik bağımsız bir plak şirketinden plak formatında da yayımlanmış bir albüm. Yani sıkı bir “hipster”sanız sizi cezbedecek her şey bir arada. Yok, hiç o taraklarda beziniz yoksa da başka bir damardan yakalayabilir sizi. Bildiğiniz makamlı, nağmeli şarkılar var çünkü. Bazı şarkıların sözleri biraz yorabilir. “Ölü bir adama” nasıl ve niye âşık olunur? “O uzaya” neden ya gidilecek ya gidilecek mesela? Geleceğin “filler gibi” uçmasına ağlamalı mı sahiden? Biraz felsefe mi okumalı, metafiziğe mi girmeli? Ya da sahiden bir anlam aramalı mı?

Gaye Su Akyol’un “Develerle Yaşıyorum” adı verilmiş ilk albümü 2014 yılının Haziran ayında Olmadı Kaçarız Plakçılık etiketiyle yayımlandı. 1985 doğumlu Gaye Su Akyol, üniversite eğitimini sosyal antropoloji üzerine almış. Resim de yapıyor bir yandan ama alternatif müzikle yakından ilgililer onu Mai, Toz ve Toz ve Seni Görmem İmkânsız gruplarından tanıyorlar. Kimilerine göre maddi sorunları olmayan bir aileden gelmenin özgüveni ve rahatlığıyla müzik yaparken istediği kadar uçabiliyor; kimilerine göreyse müzikte nicedir kimsenin olmadığı kadar yenilikçi ve hatta devrimci. Birinci önermenin kötücüllüğü bir kenara, ikinci önermeye de katıldığımı söyleyemem.

Mesela alın “Biliyorum”u, koyun Nazan Öncel’in “Göç” albümüne. Hiç yabancı durmaz. “Abbas”ı alın, herhangi bir Babazula albümüne koyun; o da sırıtmaz. Daha bunun Replikas’ı var, Korhan Futacı’sı, Kara Orkestra’sı, Dandadadan’ı, Yasemin Mori’si var… ‘60’lara, ‘70’lere, Barış Mançolara, Cem Karacalara filan hiç girmiyorum. Yani Gaye Su Akyol’un müziğine çok özgün, çok farklı, çok şahane alkışları tutmak biraz abartılı olabilir. Denenmişlerin, yapılmışların içinden geçiyor nihayetinde. Ama evet, toplamda yakaladığı çizginin, bir bütün halinde albümün ilk dinleyişte yarattığı etkinin kulağa yeni geldiğini söyleyebilmek mümkün. En azından bu füzyon denemesinin tamamının değil ama büyük kısmının alaturka üsluplu ve de doğru düzgün bir vokalle paketlenmiş olması, “müziğim ne kadar alternatifse ben de kelimeleri o kadar gevşete gevşete söylemeliyim”cilerin suratına suratına çarpılabilir. Bir de çok sade, çok abartısız ve çok dozunda, şarkıların aksine hiç öyle yükseklerden uçmayan düzenlemeler ve icralar da kulak dolduruyor.

Albümde sekiz şarkı var. Biri hariç söz ve müzikler Gaye Su Akyol’un elinden çıkmış. Bir şarkıya ise Akyol, Ali Güçlü Şimşek ve Canavar Banavar’la ortak imza atmış.Ali Güçlü Şimşek ve Barlas Tan Akyol, albümde hem çalmış, hem de Gaye Su Akyol’la birlikte prodüktörlüğü üstelenmişler.

“Develerle Yaşıyorum” şarkısının bende çağrıştırdığı Tarantino havasını şarkının klibinde de görmek enteresan oldu. Ama bana kalırsa bu albümü “hipster” kesimin rakı mezesi olmaktan çıkarıp daha geniş kitlelere ulaştırabilecek yegane şarkı “Biliyorum” olabilir. Tabii kafa karıştırmak adına çıtayı biraz daha yükseltmek niyeti hâsıl olursa, “Abbas”ı Nalan Altınörs ya da Samime Sanay’la düet söylemek de enteresan bir sonuç doğurabilir.

Plağı henüz satın almadım ve plakta bu espri var mı yok mu bilmiyorum ama CD baskısında, CD üzerindeki beyaz dantel motifine bayıldığımı söylemeliyim. Alican Tezer imzalı kartonet ve kapak tasarımı ise bir dikkat çekici ama bir o kadar da sade.

2014 yılı içerisinde piyasaya çıkmış alternatif denemeler arasında öncelikli kulak kabartılabilecek, enteresan bir çalışma “Develerle Yaşıyorum”. İlgiyi hak ediyor.

ARALIK 2014

(13 Aralık 2014 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

Oynadığı oyunlarda, parodilerde ya da yaptığı taklitlerde söylediği şarkıları bir kenara koyarsak, Yasemin Yalçın ilk kez Suzan Kardeş’in 2009 çıkışlı “Makyaj Odası Şarkıları” adlı albümünde şarkıcı olarak karşımıza çıkmıştı. Gerçi, adından da anlaşıldığı üzere, o bir konsept albümdü ve Yalçın gibi başka tiyatro oyuncuları da şarkı söylemişti o albümde. Fakat şaka değil, içlerinde en dikkat çekici olanı Yasemin Yalçın’ın “Taht Kurmuşsun Kalbime” yorumuydu. “Bu kadın şarkı söylemeli, albüm yapmalı,” dediğimi hatırlıyorum dinlerken.

Geçenlerde aynı televizyon programına konuk olduğumuzda, o kaydı hatırlattım Yasemin Yalçın’a. “Önemli bir şey değildi, bir saat içinde girip alelacele okumuştum,” dedi. Bence önemliydi oysa. Mesela ben o kaydı bilmiyor olsaydım, Yasemin Yalçın’ın albüm yaptığı duyunca bu denli coşkuyla merak eder, dinler miydim bilmiyorum. Yalçın’ı sevmediğimden değil; aksine bayılırım komedyenliğine. Ama bir komedyen için şarkıcılığa soyunmak zor iştir. Sizi hep güldüren birinin ciddi ciddi şarkı söylemesini, hele ki acıklı şarkılar söylemesini çok kolay kabul edemeyebilirsiniz dinleyici/izleyici olarak. Bir de bu komedyeni tiplemeleriyle tanıdıysanız o güne dek, o daha da zordur.

Velhasıl, Yasemin Yalçın’ın merakla beklediğim ilk albümü “Arasırabesk” geçtiğimiz yaz aylarında Çimen’s Yapım etiketiyle piyasaya çıktı. Albümün adı kendini ele veriyor zaten. Yasemin Yalçın bu albümde bir dönemin sevilen arabesk şarkılarını seslendiriyor.Arabesk müziğe birazcık hâkimseniz, repertuarın çok sağlam olduğunu görüyorsunuz zaten.

“Sarhoş”, “Yağmurun Sesine Bak”, “İstanbul Sokakları” ve “Taht Kurmuşsun Kalbime” başta olmak üzere, çok şahane 10 arabesk klasiği bir araya getirilmiş. Mazlum Çimen’in prodüktörlüğü ve Necip Yılgın’ın yönetmenliği ve aranjörlüğünde kotarılan albümde Yasemin Yalçın değme arabesk şarkıcılarına taş çıkarıyor üstelik.

Kadın arabesk şarkıcıları kabaca iki kategoriye ayırmak mümkün… Naif, kırılgan ve içli içli şarkı söyleyenler bir tarafta, hoyrat, külhan ve erkeksi bir tavırla şarkı söyleyenler ise diğer tarafta. Yasemin Yalçın ise daha ziyade Gönül Akkorların, Mine Koşanların, Bergenlerin, yani külhan tavrın izinden gider gibi. Hatta Esengül’ü neredeyse taklit ediyormuş gibi söylediği Esengül şarkılarında bile Esengül’ün o kırılgan tavrı yok. Bu nedenle de albümde bazı şarkılar Yasemin Yalçın için doğru seçimler değilmiş gibi tınlıyor. ”Sarhoş” ve “İstanbul Sokakları” bunların başında geliyor mesela. Bunun aksine,” Sabrıma Borçluyum”, “Yağmurun Sesine Bak”, “Çok Geç Olmadan” gibi şarkılarda Yasemin Yalçın şarkıcı olarak çok daha etkili.

Zaman zaman küçük hataları, defoları olsa da, stüdyoda üzerinde fazla oynama yapılmamış vokal performansı ile Yasemin Yalçın her şeyden önce o yılların arabeskinin samimiyetini sıklıkla yakalıyor. Düzenlemeler de o minvalde olunca, ortaya çıkan iş bugün yapılan birçok arabesk albümden daha iyi olmuş. Kıyaslamak gerekirse, mesela hemen hemen aynı günlerde piyasaya çıkan Zara’nın “Derin Aşk” adlı arabesk albümünden daha “arabesk” bu albüm.

Merve Karahan tarafından çekilmiş fotoğrafları ve özenli kartonet tasarımıyla da göz alıcı bir albüm bu. Albüm kapak yazısına “Samimiyetimle” diyerek imzayı atmış Yasemin Yalçın. Ben o samimiyeti hissettim ve kabul ettim. Dinleyiciye ne kadar geçer, onu da zaman gösterecek.

ARALIK 2014

Hakkımda

Takip Et

Bu Hafta Çok Okunanlar

Arşivden