“Aslında değil,” diyor Dilhan Şeşen. Aralıksız yağan nisan yağmuruyla ıslak, serin bir öğleden sonra, Moda’da, üçüncü nesil bir kahvecideyiz.

“Onlardan farklı, bambaşka bir şey yaptığım için rahatım açıkçası. Babamla konuşuruz bazen bunu. Onun bir devamı gibi olsaydım çok fena bir şey olurdu. “Öyle olan çocuklara çok üzülüyorum,” der babam da. Tabii ki önemli insanlar oldukları için bunun yazılması çok hoş ama gönül isterdi ki benim hakkımda da bir şeyler yazılsın. Sanırım zamanla olur.”