Bu cümlelerle kıza dair yeni veriler düşüyor önümüze. Öncelikle “deli huylu” olduğunu öğreniyoruz. Sonrasında hırçın olduğunu. Hırçınlığının sebebi deli huyu, suyu olabilir mi, bunu sorguluyor Serdar. Buraya kadar kısmen anlıyoruz. Peki “kalbin can çekişi” ne ola ki? Ortada bir kalp var ve “can çekişmek” tabirinden anladığımız kadarıyla ölmek, bitmek, tükenmek üzere ama bahis konusu kalp kimin kalbi orası belli değil. Çünkü “kalbinin” ya da “kalbimin” demiyor. Yani kendi kalbinden mi kızın kalbinden mi bahsediyor bilemiyoruz. Kızın deli huyu ve hırçınlığı yüzünden Serdar’ın ölmek, bitmek, tükenmek üzere olduğu şeklinde yorumlamak daha makul.

“Oturuşu, dokunuşu, kendini savuruşu yüzyıllar boyu aynı.”

Şu ana kadar kıza birebir hitap eden Serdar birden bize dönüp kızı bize şikâyet etmeye başlıyor. İşin içine “yüzyıllar” kelimesi girince ortaya iki ihtimal çıkıyor. Birisi Serdar’la kızın arasında geniş zamanlara yayılan mitolojik bir aşk var ve yüzyıllardır devam ediyor. Diğer ihtimalse cümleyi şöyle yorumlamak: “Bu kadın milleti hiç değişmiyor. Yüzyıllardır hep aynı şekilde oturuyor, dokunuyor ve kendini savuruyor.” Bir erkek serzenişi olarak mantıklı olabilir. Olabilir olmasına da kadınların oturuşunu niye dert ediyoruz biz erkekler olarak? Nasıl oturuyorlar olabilir ki biz bundan serzeniş çıkarıyoruz? Ya kendini savuruşları? Bu yaşıma dek saçını savuran, ne bileyim eteğini savuran filan çok gördüm ama hiç kendini savuran bir insan görmediğim için bu cümleye bir açıklık getiremiyorum.

Serdar bizi bıraktı ve tekrar kıza saydırmaya başladı. “Her şeye muhalefet olmana bir sebep var mı?” çok açık ve anlaşılır ama ilelebet yani sonsuza dek sürmeyen ne, orası muamma. Kız her şeye muhalefet ettiği için bir şeyler ilelebet sürmemiş gibi anlıyorum. Aşklarından bahsediyor sanırım. Zaten kızın deli huylu ve hırçın olduğunu öğrenmiştik. Her şeye muhalefet olmasının sebebi de bu olabilir. Çözüyoruz kızı yavaş yavaş.

“Bunu külahıma, bir de günahıma girip anlatacak o yürek belki de vardır ama denemen lazım.”

Çetrefilli bir cümleyle karşı karşıyayız. Parça parça çözümleyelim. Serdar “Bunu külahıma anlat,” demeye getiriyor ki bu da “söylediklerin hiç inandırıcı değil, sana inanmıyorum,” manasına geliyor. Fakat anladığımız kadarıyla Serdar’ın bakış açısında birinin külahına bir şey anlatması için önce yürek sahibi olması lazım. Tam karşılığı değil ama şöyle yorumlayabiliriz: “Nerede sende beni kandıracak yürek?” Yani mesele kızın kandırması değil, kandıracak yüreğinin olmaması. Oraya takılmış Serdar. Ancak külahı bir kenara koyarsak “günahıma gir de anlat” tamamen yeni, daha önce hiç duymadığımız bir tabir. Bu tabir aynı cümlenin içinde geçtiği için de kızın Serdar’ın bir de günahına girip anlatacak yüreği de yokmuş diyebiliriz. Ve fakat bu kadar net kestirip atmıyor Serdar ve “belki de vardır ama denemen lazım,” diyor. Off beynim yandı, sonraki cümleye geçeyim en iyisi.

Yani külahıma anlatmayı da günahıma girip anlatmayı da deneyemezsin zaten çünkü korkaksın, o yüzden hiç bulaşma. Bunları yapabilsen belki gerçek aşklara yaklaşabilirdin ama yaklaşamazsın, hatta yaklaşmazsın. Bakın iki kelime arasındaki bir eksik “a” harfi çok şey değiştiriyor. “Yaklaşmazsın” dediğine göre aslında gerçek aşklara yaklaşabilir, buna yeterliliği var ama tercih etmiyor gibi anlayabiliriz.

“Demiş ki benden uzak olsun.”

Serdar yine kızı bırakıp bize döndü, bize anlatıyor, kızı şikâyet ediyor.

“Peki niye her gün ağlıyorsun?”

Hoop tekrar kıza hitap etmeye başladı. Sahi kız neden her gün ağlıyormuş, biz de merak ettik. Cevap Serdar’dan yine kıza hitaben geliyor:

“Sebebini sen her gece gezenlere aç bir sor.”

“Aç bir sor,” dediğine göre telefonla sormasını salık veriyor. Şöyle bir telefon konuşması canlanıyor gözümüzde:

“Alo? Her gece gezenlerle mi görüşüyorum?”

“Evet buyurun, biziz.”

“Ben niye her gün ağlıyorum?”

“Çünkü siz Serdar için “benden uzak olsun” demişsiniz ama Serdar zaten sizden uzaklaştı, her gece bizimle geziyor. O mekân senin bu mekân benim fink atıyoruz. Siz de Serdar’ın mekânlardan attığı postları görüp ağlıyor olabilirsiniz.”

“Aaa evet, mantıklı. Çok teşekkürler.”

Şarkının söz analizini böylece tamamladığımıza göre şimdi gelelim besteye. Şarkı aslında bir Eurovision şarkısından adapte edilmiş, yani eski tabirle bir aranjman. Orijinal versiyonu 2005 yılı Eurovision Şarkı Yarışması’nda İspanya adına yarışan Son De Sol grubu tarafından seslendirilen “Brujeria” adlı şarkı. Türkiye’yi Gülseren’in “Rimi Rimi Ley”le temsil ettiği o yarışmada İspanya “Brujeria”yla sadece 28 puan alarak 24 ülke arasında 21. olmuş. Düşünün ki “Rimi Rimi Ley” bile 13. olmuştu.