Gülşen’i severim, ta pijamalı günlerinden beri de beğenirim. Bizim kuşak için süper marketten yaptığı alış veriş sonrası kucağında içi tıka basa dolu, kocaman kese kağıtlarıyla bahçe içerisindeki banliyö evinin kapısını açmaya çalışan mutlu mesut orta sınıf Amerikan vatandaşı neyse, erkek pijaması/gömleği giymiş (ve muhtemelen geceyi pijamanın sahibinin evinde geçirmiş) sabah mahmuru genç kadın da odur. Yani kışkırtıcı, cezbedici, göze hoş görünen, ne çare hayatlarımızda karşılığı olmayan kareler.
Gülşen de ilk klibinde bu Hollywood artığı imajın epeyce ekmeğini yemiş, “erkek pijamalı kız” olarak hafızamıza yerleşmişti. Başından beri bana hayatı sorgulatan, başka bir yerden baktıran, canımı cayır cayır yakan, ders aldığım, ders saydığım, beni konuşturan ya da susturan bir tek şarkısı oldu mu? O kadar uzun boylu değil. Ama çok namusludur yazdığı şarkılar. Kendi formülünü bulmuştur Gülşen. Şarkıları hissedilir derecede ona aittir. Bir dili, bir de iklimi vardır. Oradan girer hayatımıza. Uzun kalmaz, ama rüzgarı kuvvetli olur. Ortalamadır genel geçerdir; ama bir o kadar da kişiseldir, özeldir.
Gülşen, 2009 yılının Aralık ayında piyasa çıkan ve her ne kadar malum ödüllerde adı geçmemiş olsa da, aslında 2010 yılı içerisinde değerlendirilmesi gereken bir albümle geçtiğimizin yılın en iyi pop işlerinden birine imza atmıştı. Hileli, tuzaklı, el değmemiş, daha önce şarkıya gelmemiş sözler, çok melodik, çok kolay, tuttu mu bırakmayan melodilerle “Önsöz”, sıkı bir pop albümüydü.
Dahası her şarkısını başka bir görsel tasarımla paketleyip, öyle sunmuştu dinleyen/izleyene Gülşen. Her klipte bir diğerinden daha güzeldi, ülke sınırları dahilinde şaşırtıcı, farklı, etkileyici… Mahallemizin kızı olmanın erdem sayıldığı iki binler Türk popunda üzerine serpilmiş “star” tozunun parıltısı gözümüzü alan kaç kişi vardı ki?
Sözün özü “Önsöz” albümü, “Of Of”dan bu yana yakaladığı ivme üzerinden Gülşen’e popun birinci liginde, belirgin bir kulvar farkı yaratmıştı gerek içeriği, gerekse peşinden getirdikleriyle.
Ve Gülşen, 2011’de “Yeni Biri”yle yenileniyor şimdi. “Laylaylaylaylay”larla veriyor coşkuyu, tutup kolumuzdan bizi maça götürüyor. Yaza “merhaba” dedirten, iç ısıtan, kan kaynatan, havada şuursuzca el kol sallatan şarkılardan “Yeni Biri”. Yine “retro”nun, yine Marilyn Monroe’nun, yine Kylie Minogue’un etinden sütünden istifadeyle neşeli mi neşeli bir klip de destekliyor bu ateşi yüksek yazlık şarkıyı.
NOT: Şarkının CD baskısı müzik marketlerde 1 TL etiketiyle satılıyor. “Single” formatını iyiden iyiye benimseyen sektör, bu formatın alıcı bulması için bu fedakârlığı sonuna kadar yapmalıydı. Umarım arkası gelir.
MAYIS 2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder