(Zip İstanbul dergisinin Şubat 2006 sayısında yayımlanmıştır.)
Türk popunda bir türlü yerini bulamayan saygı albümleri denemelerinin sonuncusu Cem Karaca için yapıldı. Bin türlü taklidi çıksa da, aslının tırnağına su dökemeyen o muazzam sesin kulaklarımıza adeta çivilediği şarkılarını başka başka seslerden dinlemek kolay değil.
Türk popunda bir türlü yerini bulamayan saygı albümleri denemelerinin sonuncusu Cem Karaca için yapıldı. Bin türlü taklidi çıksa da, aslının tırnağına su dökemeyen o muazzam sesin kulaklarımıza adeta çivilediği şarkılarını başka başka seslerden dinlemek kolay değil.
Bu albümde özellikle Manga’nın “Raptiye Rap Rap” yorumu dikkat çekiyor. Edip Akbayram, Volkan Konak, Suavi ve hatta Teoman da bir Cem Karaca şarkısı söylemenin hakkını vermişler. Aynı şeyi Yavuz Bingöl, Deniz Seki, Haluk Levent ve diğerleri için söylemek mümkün değil. Hele albüme katkıda bulunan tüm seslerin birlikte söylediği “Bu Son Olsun” teknik anlamda tam bir fiyasko olmuş. Cem Karaca’nın ölümünden önce yaptığı son kayıtlardan biri olan “Merhaba” adlı şarkı ise albümün en güzel sürprizi.
ŞUBAT 2006
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder