(Zip İstanbul dergisi Mart 2007 sayısında yayımlanmıştır.)
İlk kez 1999 yılında tanıştığımız Yonca Lodi’nin üçüncü albümü bu. Lodi önceki albümleriyle benzer bir formül uygulamış yine ve bir Grek şarkı, iki “cover”, kendi besteleri derken ortaya saf bir pop albümü çıkarmış. Çok iyi bir sese sahip olmasına rağmen duygusu eksik ve çok teknik yorumu nedeniyle olsa gerek, henüz yeterince parlak bir çıkış yakalayamayan Yonca Lodi, bu defa TMC gibi seçkin bir firmanın ve Febyo Taşel gibi son dönemde iyi işlere imza atmış bir müzisyenin desteğini almış. Bu desteğin ona neler getireceğini kuşkusuz zaman gösterecek. Ancak bu albümün, önceki Yonca Lodi albümlerinden daha ileride olduğu söyleyebilmek biraz zor.
İlk kez 1999 yılında tanıştığımız Yonca Lodi’nin üçüncü albümü bu. Lodi önceki albümleriyle benzer bir formül uygulamış yine ve bir Grek şarkı, iki “cover”, kendi besteleri derken ortaya saf bir pop albümü çıkarmış. Çok iyi bir sese sahip olmasına rağmen duygusu eksik ve çok teknik yorumu nedeniyle olsa gerek, henüz yeterince parlak bir çıkış yakalayamayan Yonca Lodi, bu defa TMC gibi seçkin bir firmanın ve Febyo Taşel gibi son dönemde iyi işlere imza atmış bir müzisyenin desteğini almış. Bu desteğin ona neler getireceğini kuşkusuz zaman gösterecek. Ancak bu albümün, önceki Yonca Lodi albümlerinden daha ileride olduğu söyleyebilmek biraz zor.
MART 2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder