Doksanların bir başka gizli “hit”i “Naylon” da yeniden seslendirilen doksanlar şarkıları kervanına katıldı. 1996 yılında yayımlanan ikinci Umay Umay albümüne adını da veren bu şarkının sözleri Mete Özgencil’e, bestesi ise Barlas Erinç’e aitti ve yayımlandığı dönemin popüler müzik standartları düşünüldüğünde, neresinden baksanız erken yazılmış, erken söylenmiş şarkılardan biriydi. Elbette bu ülkede yaşayan azımsanmayacak sayıda insanın doksanlı yıllar anıları arasında Umay Umay’ın sesi var ve “Naylon” da o sihirli sesin dokunduğu şarkılar arasında en can yakıcı, en yürek sökücülerden biri. Buradan bakarsanız herhangi bir Umay Umay şarkısını yeniden söylemenin zorluğu bir yana, “Naylon”u yeniden söylemek, alelâde bir “cover” yapmanın ötesinde risk taşıyor.
Şarkıyı uzunca bir süre sahne performanslarında seslendirdikten sonra tekli olarak yayımlayan Control-Z, Edirne çıkışlı bir grup. Buğrahan Çayır, Gökhan Sardoğan, Başar Sayılgan ve Mihraç Nar’dan kurulu grup, 2007 yılında kurulmuş. Her genç grup gibi onlar da çeşitli yarışmalardan geçerek, şarkılarını internet üzerinden yayımlayarak ülke çapında tanınma yolunda ilk adımlarını atmışlar. Katıldıkları yarışmalar arasında özellikle 2009 yılı Battle Of The Bands birinciliği onlar için itici güç olmuş. Aslında bir “cover” grubu denemez Control-Z için; onlar genellikle sahnede kendi şarkılarını söylüyorlar. Ancak isim duyurmak için “cover” yapmak neredeyse mecburiyet haline geldi biliyorsunuz; kaldı ki seçilen şarkı el değmemişse, neden olmasın?.. “Naylon” bu anlamda riskli olmasına karşın iyi bir seçim. Çünkü şarkının cel değmemişliğinin ötesinde ciddi bir “rock” potansiyeli de var.
Umay Umay’ın albümünde “Naylon”un iki farklı versiyonu vardı. Biri elektronik öğeler içeren yüksek tempolu, diğeri ise kartonetteki tanımlamasıyla “slow” bu iki versiyonun üzerine şimdi üçüncü bir versiyon dinliyoruz: “rock” versiyonu. Tam da az önce bahsi geçen potansiyel nedeniyle bu yeni versiyonu yadırgamıyorsunuz dinlerken. Yadırgadığınız bir şey varsa, o da Umay Umay’ın sesiyle bu kadar içimize yer etmiş bir şarkıyı başka bir sesten dinlemek. O da tabii şarkının orijinalini bilen bizim kuşak için geçerli bir argüman. İlk kez duyacakların duyduklarından memnun olmaması için hiçbir sebep yok. Çünkü bu yeni düzenleme hiçbir oyuna kaçmadan, soslar dökmeden, alabildiğine temiz, bir “rock” icrayla sunuyor şarkıyı. Bu düzenlemede bir tek şarkının Eurovision şarkıları tadındaki finalini sevmediğimi söylemeliyim; gerisi hiç de fena değil.
Umay Umay’ın albümünde “Naylon”un iki farklı versiyonu vardı. Biri elektronik öğeler içeren yüksek tempolu, diğeri ise kartonetteki tanımlamasıyla “slow” bu iki versiyonun üzerine şimdi üçüncü bir versiyon dinliyoruz: “rock” versiyonu. Tam da az önce bahsi geçen potansiyel nedeniyle bu yeni versiyonu yadırgamıyorsunuz dinlerken. Yadırgadığınız bir şey varsa, o da Umay Umay’ın sesiyle bu kadar içimize yer etmiş bir şarkıyı başka bir sesten dinlemek. O da tabii şarkının orijinalini bilen bizim kuşak için geçerli bir argüman. İlk kez duyacakların duyduklarından memnun olmaması için hiçbir sebep yok. Çünkü bu yeni düzenleme hiçbir oyuna kaçmadan, soslar dökmeden, alabildiğine temiz, bir “rock” icrayla sunuyor şarkıyı. Bu düzenlemede bir tek şarkının Eurovision şarkıları tadındaki finalini sevmediğimi söylemeliyim; gerisi hiç de fena değil.
Lila Records etiketiyle dijital platformlarda Nisan ayında satışa sunulan şarkı, klip de çekilmemesinin etkisiyle olsa gerek, umduğumdan daha az fark edildi. Grubun resmi YouTube hesabında kendilerine ait bir şarkıları da var. Bende er ya da geç iyi bir albümle karşımıza çıkacakları kanaati uyandırdı. Dinlemeye ve dikkat etmeye değer.
TEMMUZ 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder