Yıllardır beklenen Hande Yener ve Altan Çetin buluşması (daha doğrusu “re-uninon”ı) nihayet gerçekleşti ve yeni Yener albümün şarkılarından biri servis edildi. Söz ve müziği Altan Çetin’e, düzenlemesi Volga Tamöz’e ait “Alt Dudak”, geçtiğimiz günlerde Poll Production etiketiyle dijital platformlarda sarışa sunuldu.
“Hasta la vista baby”si, “aşk başımıza bela”sı, “sensiz yapamam lafı külliyen yalan”ı, “sabredince hiç öyle ermiyorsun”u ile baştan aşağı bir slogan bombardımanı, her şart ve koşulda iş yapan Latin iklimli bir düzenleme ve hemen dile dolanan bir melodik yapı… Hepsini üst üste koyduğunuzda şarkının “hit” olmaması için hiçbir sebep yok. Tüm taşlar yerli yerinde zira. Üstüne üstlük bir de “zamanlama manidar” durumu var. İki sene önce de benzer bir durum yaşanmış ve Demet Akalın’ın yeni albümü ile Hande Yener’in yeni albüm habercisi şarkısı çok kısa aralıklarla piyasaya sunulmuş, doğan rekabet ortamı da gündem teşkil etmişti haliyle. Yine aynı şey oldu. Bu aralar her iki cephenin “fan” saflarında da, türün dinleyenleri ya da benim gibi kafa yoranları arasında da “o mu iyi bu mu iyi” tartışmaları gırla gidiyor ki bu da doğal olarak her iki tarafa da reklam katkısı olarak geri dönüyor.
Tabii aslında şartlar eşit değil. Bir albüm piyasaya sürmekle bir albümden bir şarkıyı piyasaya sürmek arasında öncelikle bir iddia farkı var. Hande Yener’in yeni albümünün en iddialı şarkısı “Alt Dudak” olmayabilir mesela. Bekleyip görmek lazım… Buna karşın bu şarkı albüm çıkana kadar geçecek süreyi dolduracak, en azından meydanı boş bırakmayacak güce sahip.
Şahsi fikrimi sorarsanız, heyecanla beklediğim Yener-Çetin ortaklığından yine de o eski tadı alamadığımı söylerim. Nedenini çok düşündüm. Bu şarkı mesela 2004 albümünde olsaydı, tereddütsüz sever, ezber eder, “Acele Etme”lerin, “Kırmızı”ların, “Bu Yüzden”lerin yanına koyardım. Peki, eksik kalan ne? Galiba hâlâ bu Hande o Hande değil. Elektronik müzik merakı sonrası edindiği o tuhaf aksan ve şarkı söyleme biçiminden nihayet kurtulmuş görünse de, nedense hâlâ şarkılara sadece sesini veriyor Hande; ruhunu değil. Yersiz bir gayri ciddilik, bir alaycı tavır var sanki söylediği bütün yeni şarkılarda. Belki şu ana kadar söylediği şarkılar bunu gerektirmiştir de albüm çıktığında bu eleştirim manasız kalacaktır; bilmiyorum. Ama ben gayet eğlenceli, gayet parlak, gayet şahane bu pop şarkısını bile ilk duyduğumda “hah, tamam, işte bu!” diyemedim. Ve sanırım hâlâ onu demeyi bekliyorum.
Teklinin kapağına gelince… Genel olarak Hande Yener’in yıllardır kendine şiar edindiği görsel stiline (stilsizliğine mi demeliyim yoksa) defalarca yorum yaptım ama ben yoruldum, o ve ona bu akılları verenler yorulmadı. Farklı, sıra dışı ve etkileyici olmakla basit ve ucuz olmak arasındaki çizgi gözle görülmeyecek kadar ince değil oysa.
NİSAN 2014
Tum album yorumlarinizi da bekliyoruz.
YanıtlaSil