Yalan değil, “Bangır Bangır”ı duyduğumda heyecanlanmış, “Nihayet farklı bir şey yapıldı,” demiştim. Hiç mi yapılmıyordu? Yapılıyordu elbette ama Gülşen gibi izinden, peşinden gidilenlerin farklı bir şeyler yapması önemli, zira ana akımı yönlendiren isimlerden biri o. Yıllar önce Sezen Aksu öyleydi mesela, Nilüfer öyleydi. Daha eskiden Ajda öyleydi. Kuralları onlar koyar, modayı onlar yaratırdı. Kıyas kabul etmese de bugünün yıldızları arasında bu misyonu yükleyebileceğimiz birkaç isimden biri Gülşen. Kendi şarkılarını yazıyor olması, Ozan Çolakoğlu ile yıllardır bir şarkıcı-besteci-aranjör ortaklığı sürdürmesi hasebiyle de böyle bu.
Sözüyle, müziğiyle, düzenlemesi ve klibiyle bir fark yarattı “Bangır Bangır”. Doğru bir zamanlamayla da taşı gediğine koydu. Peki ya sonra? Ben mi yanılıyorum acaba diye albümü uzun uzun dinledim. Ama ilk dinlediğimde edindiğim fikir değişmedi. Albüme adını veren şarkı her bakımdan albümden bağımsız gibi duruyor. Tam olarak şöyle yani: “Bangır Bangır”ı alıp bir kenara koyun, kalan dokuz şarkıyı da “Beni Durdursan mı?” albümünün arkasına ekleyin. İki albüm arasında iki yıldan fazla zaman varmış; hiç fark etmez. İki yılın, Gülşen cephesinde hiçbir şeyi değiştirmediğini göreceksiniz.
Mesela mı? Alın “Bir Fırt Çek”i, koyun “Irgalamaz Beni”nin yanına… Ya da alın “Ellerinden Öper”i, koyun “Kardan Adam”ın yanına. Aynı formüller, aynı matematik, çok benzer söz ve melodi öbekleri… Ve diğerleri… Bir miktar sokak ağzı (“kafam gidik”, “ayar çekeyim,” “sevindirik oldum”), bolca Sezen stili kara sevda cümleleri, bolca da slogan olsun çamurdan olsun cümlesi… Hiçbirine karşı değilim. Hatta severim, popun kendi ahlakı içinde doğru bulurum tüm bunları. Ama işi bu derece formüle döktüğünüz zaman, bu kadar sık tekrarladığınız zaman ve şarkılardan bu öğeleri çekip çıkardığınızda geriye bir şey kalmadığı zaman orada sorun başlıyor. Gülşen’in bu albümü en çok bunun sinyallerini veriyor. Tabii “Bangır Bangır” şarkısını bu genellemenin dışında tutuyorum, tekrar söyleyeyim.
Yine de Gülşen bu. Elbette bu albüm de birden fazla “hit“ çıkaracak. En azından “Bir Fırt Çek”, “Ellerinden Öper” ve “Dan Dan”, çekilecek kliplerle ivme kazanacak, dile dolanacak; görünen köy kılavuz istemez. Ama ben kendi adıma bu albümü pek pırıltılı bulduğumu söyleyemeyeceğim. Olsa olsa sermayeden yiyecek bir albüm denilebilir. Albüm kartonetini şenlendiren o fotoğraflara, o imaja, o görsel dikkat çekiciliğe (ki Gülşen’in en iyi yaptığı şeylerden biri bu yıllardır) rağmen durum bu maalesef. Zira o imajla, sözgelimi “Yıkım Kararı” şarkısının ne ilgisi var diye de düşünmeden edemiyor insan.
Bu arada “En Sevdiğim Yanlışım” şarkısının “intro”sunun Kayahan’ın “İlk Değil” şarkısının “intro”suyla birebir aynı olmasının ve de bütün albümün aranjörlüğünü yapan Ozan Çolakoğlu’nun “Büyük Hatırın Var” adlı şarkıda “featuring” mevkiine yükseltilmesinin sebeplerini bana bir açıklayabilen olursa çok sevinirim.
HAZİRAN 2015
2.webp)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder