SERTAB'LA CİKLEŞMEK (CİK CİKİ CİK CİK)
İmza kuyruğunda yarım saatten fazla beklemiştim ve nihayet sıra bana gelmişti. Önümdeki iki genç fazla oyalanmazsa şayet, Sertab’a elimdeki albümü tez elden imzalatıp, bu işten hayırlısıyla kurtulmam an meselesiydi. Önümdeki gençler, “Lal” albüm kartonetindeki resimlerden birini siyah beyaz fotokopiyle büyütmüş, onu imzalatmaya çalışıyordu. Belli ki çerçeveletip asmaktı niyetleri. O resmin ne kadar “eski” ve “bulunması neredeyse imkansız” olduğunu nereden bilebilirlerdi ki? Belki de Sertab böyle “kendisinde bile olmayan” resimlerini bir yerlerden bulup çıkaran hayranları olsun istemişti. Çok çalışmıştı bunun için. Şimdi şu Ankara’nın en büyük müzik marketi bile dar geliyorsa imza kuyruğunda bekleyenlere, elbette bu yoktan kazanılmış bir başarı değildi. Haliyle keyfini sürecek, hatta köpürtecekti.