Ankara kökenli bir “indie rock” grubu olan Gece, dört kişiden oluşuyor. Adlarının baş harflerinin akrostişi ile kendilerine Gece (Gökçe Balaban, Erdem Başer, Can Baydar, Eren Çilalioğlu) adını vermiş grubun kuruluşu 2001 yılına kadar gidiyor. Daha lise yıllarında başlamışlar birlikte çalmaya ve 2004 yılında bugünkü kadro oluşmuş. 2008 yılına kadar Ankara’da bir çok mekanda sahneye çıkıp , adlarını duyurmuşlar.
Bilen bilir, Ankara’da yetişen müzisyenler daha kısıtlı imkanlar ve daha kısıtlı bir çevreye rağmen daha azimli ve sebatkâr olur, ayaklarını yere daha sağlam basarlar. Ankara’nın İstanbul’a nazaran daha az ama daha seçici ve zor beğenen bir müzik dinleyicisi potansiyeli vardır. İstanbul’da bir konsere gidenlerin bir kısmı sadece orada gözükmek için, piyasaya yapmak için gidiyorsa, Ankara’da bir o kadarı müzik dinlemek için gider; beğenmiyorsa da asla gitmez. Müzisyenler için Ankara’da tutunabilmek zor, buna karşın kazanılmış başarıyı uzun soluklu kılmak kolaydır.
Nitekim Gece de bu elekten geçebilmeyi başarmış, Manhattan, If ve Saklıkent gibi Ankara’nın “rock” müzik çalınan barlarında sahne alabilmiş bir grup olarak 2008 yılında İstanbul’a geldiğinde, peşinden bu başarıyı da getirmiş, o yıl yayımlanan ilk albümleri “İçinde Saklı”, müzik çevrelerinden olumlu eleştiriler almıştı.
İlk albümlerinin yayımlanışından bu yana geçen üç yıl içerisinde bir “single” yayımladılar. 1989 çıkışlı “Sezen Aksu Söylüyor” albümünde yer alan Orhan Atasoy ve Istvan Leel Ossy ortak bestesi “Gamsız”ın “rock” versiyonu grubun adının daha fazla tanınır olmasına epeyce katkı sağladı. Bu “single”, Gece’nin Sony Müzik’e transfer olmasından sonra yaptığı ilk çalışmaydı.
Ve geçtiğimiz günlerde ikinci Gece albümü Sony Müzik etiketiyle piyasaya sürüldü.
“Indie rock” akımı, “rock” müziği bir nebze ehlileştirdiği, daha romantik, daha sakin, daha melodik hale getirdiği ve hatta yer yer popa yaklaştırdığı için bazı çevreler tarafından “rock”tan sayılmıyorsa da dünya üzerinde epeyce fazla sayıda grup ve takipçisiyle ciddi bir sektöre dönüşmüş durumda. Üstelik bu türün alıcısı büyük yüzdeyle “teenage” tabir edilen yaş grubu ki bu da müzik satanlar için en verimli pazar.
Gece’nin Incibus, My Chemical Romance, Green Day ve türevlerinin peşinden giden melodik müziği, iyi şarkı sözlerinin desteği ve gücüyle birleşince ortaya kolay dinlenebilir bir Türkçe “rock” albümü çıkmış. Özellikle albümün açılışında yer alan ve çıkış şarkısı olarak seçilen “Ben Öldüm”, türün meraklıları için dillere marş olacak potansiyelde bir şarkı.
Albümde “Gamsız” dışında kalan bütün şarkıların söz ve müzikleri grubun solisti de olan Can Baydar tarafından yazılmış. İyi bir şarkı yazarı Can Baydar. “Ben Öldüm”ün peşi sıra “Hepsi Bu”, “Bana Bir Şarkı Söyle” ve “Çırpınırken” başta olmak üzere albümde meraklılarınca ezbere alınacak, konserlerde bağır çağır eşlik edilecek çok şarkı var.
Şarkıların yüksek enerjisi kadar grup elemanlarının stüdyo performansı ve albümün “sound”u da son derece parlak. Kendi türü içerisinde son zamanlarda yayımlanan en başarılı albüm olduğunu söyleyebilmek rahatlıkla mümkün.
TEMMUZ 2011
Söz konusu Kenan Doğulu olunca tarafsız olabilmek biraz zor benim için. Çünkü başından beri Kenan Doğulu’nun müziğiyle başım hoş değil. Türk popuna anlamsız söz dizimlerini getirenlerin başında geldiğini düşünmemdir buna birinci sebep. İkincisi o “sahnesi iyi” teranesiyle herkesin ayılıp bayıldığı ultra-enerjik halleri, sürekli bütün elleri havada görmek isteğini yinelemesi (hatta bunu Eurovision sahnesinde bile yapması), sınırsız ve sonsuz sevimlilik halinin içimi daraltmasıdır.
Buraya kadarı çok öznel bir bakış açısı elbette. Yoksa çok seveni, beğeneni, dinleyeni olduğu inkâr edilemez bir pop yıldızıdır Kenan Doğulu ve bu gerçeğe benim öznel fikirlerimi beyan etmemle zeval gelmez. Baştan sona iyi albümler değil belki ama albümlerinde zaman zaman iyi şarkılar yaptığı da olmuş, beni bile şaşırtmıştır. Tabii bunda Ozan Doğulu’nun çok sağlam müzisyenliğinin payı yadsınamayacak kadar büyüktür.
Gelgelelim yeni albüm öncesi piyasaya sürülen yeni "single"ı “Şans Meleğim” için bu kadar iyimser olamayacağım.
Müzik dünyasında hem kendisine, hem de fikirlerine çok saygı duyduğum, çok değer verdiğim, gerçekten aklı başında sayılı adamlardan biri, geçtiğimiz günlerde aynen şöyle dedi bana: “Birileri Kenan Doğulu’ya artık kırk yaşına geldiğini hatırlatmalı!” İşte aradığım cümle tam da buydu. Aklımdan geçen, ama adını bir türlü koyamadığım teşhis.
Yani kırk yaşına gelmiş bu adam, hala yirmili yaşların taşkın hormonlarıyla bir kızın saçını bir sağa bir sola savurmasına baka baka doyamıyor, gözünü süze süze havalı havalı gülmesine hayran mı oluyor? Bu kadar mı?.. Bu adamın hayatta başka derdi, hayatla başka derdi yok mu? Daha ne kadar sarkıntılık edecek gözüne kestirdiği kızlara?
Evet tam da böyle düşünen, böyle yaşayan bir takım adamlar var. Onlar tam da Kenan Doğulu şarkılarının çalındığı gece kulüplerinde fink atıp duruyorlar her gece. Onlara tav olmaya hazır saçını bir sağa bir sola savuran kızlar da gani gani bahis konusu o kulüplerde. Peki Kenan Doğulu ve Kenan Doğulu’nun müziği bundan mı ibaret? Hiç büyümeyecek, hiç olgunlaşmayacak mı?
Şarkının ritmikliğine, dansa gelirliğine, o şahane altyapıya, elektronik seslere filan hiç itirazım yok. Gayet güncel, gayet “trendy” her şey. O çok zorlama “süper süper”ler bile hoş gelebilir kulağa biraz daha iyi niyetle dinlemeye gayret edilirse. Ama hepsi bu. Bir yerlerde çalarsa dans edip eşlik edebileceğim, ama asla kulağımda kulaklıklarla dinlemeyeceğim bir şarkı “Şans Meleğim”. Dinleyene de mani olmam, o ayrı.
TEMMUZ 2011
Murat Boz, söz ve müziği Nil Karaibrahimgil’e ait “Aşkı Bulamam Ben”le, henüz “single”ların bu derece yaygın olmadığı günlerde, tek şarkılık bir çıkışla adım atmıştı profesyonel kariyerine. Epeyce de işe yaramıştı bu taktik. Ben kendi adıma, Tarkan’dan sonra ilk kez, neredeyse onun kadar ışıklı bir başka erkek şarkıcıyla, müstakbel bir “pop-star”la karşı karşıya olduğumuzu düşünmüştüm. Bir süre Tarkan’a vokal yapmıştı. Fiziği değil ama, şarkı söyleme stili fena halde Tarkan’a benziyordu. Ne gam! Nasılsa o etki geçer, o da kendi yolunu bulurdu zamanla.
Gerçekten de zamanla Murat Boz, artistik anlamda Tarkan’dan ayırdı yolunu. Ama bu (ne çare ki) kendi yolunu bulmasına yetmedi.
Murat Boz’un yeni albümü “Aşklarım Büyük Benden”, yakın bir tarihte yayımlandı ve yukarıda ileri sürdüğüm savın tuzu biberi oldu.
Boz’un uzun süredir şarkı topladığını biliyordum. Bu uzun süreli şarkı toplamalar, kolay kolay hiçbir şarkıyı beğenmemeler filan, tecrübeyle sabittir ki çoğu kez hayal kırıklığı yaratan albümlerle sonuçlanır. Çünkü o ne yapacağını bilememe hali, her şeyden biraz yapma yanılgısını ve tutarsızlığını beraberinde getirir.
Bu şarkı toplama yöntemi de bize ait bir yöntemdir aslına bakarsanız. Yurt dışında albüm kotarmanın iki belirgin yolu vardır. Ya şarkıcı olarak sizin bir ekibiniz vardır. Stüdyoya onlarla girer, bütün şarkıları aynı ekiple yaparsınız. Bu genellikle “rock” ve türevlerinde müzik yapanların yöntemidir. Ya da farklı şarkıları birden fazla prodüktörle çalışırsınız; üç şarkıyı bir, iki şarkıyı bir başka prodüktör hazırlar. Yani siz kendinizi prodüktöre teslim edersiniz, aranjöre değil. Oysa bizde şarkıcının beğendiğini aranjör beğenmezse, genellikle o şarkı albüme girmez. İsmi büyük/büyütülmüş aranjörler, bestecilerden bile daha fazla kazanır, burunlarından kıl aldırmazlar. Kaldı ki prodüktörlük kavramı da tamamen başka bir anlam ifade eder.
Hal böyle olunca şarkıcı olmanın doğası gereği yüksek egoyla kuşanmış ve çevresinin de yoğun katkılarıyla kendi egosunun sarmalında gözleri bulutlanmış şarkıcılarımız, bir strateji, bir uzun vadeli plan, bir kalkınma programı dahilinde değil, günü kurtarma manevralarıyla yol alır, bundan ki sık sık tökezler, daha da fenası erken yorulurlar.
Bir kere Murat Boz çok yakışıklı bir genç adam. Rahatlıkla görsel anlamda bir ikona dönüşebilir/dönüştürülebilirdi bunca zamandır ki bu bir “pop-star”lık kriteridir zaten tek başına. Ne yazık ki benzersiz, göz alıcı, takip edilen, taklit edilen bir stili yok. Tam tersine, İstinye Park’a uğrasanız bir öğleden sonra, onlarca genç adamda benzerini görebileceğiniz bir stil/stilsizlikle alabildiğine sıradan. Görsel danışmanlığını yapan Eliz Sakuçoğlu’nun bu konuda ciddi anlamda kafa yorması gerekiyor.
Hadi diyelim ki görselliği özellikle geri plana itiyor, müziğiyle etki yaratmak istiyor. Bu defa da şarkıları bu tezin altını doldurmuyor. Yani bir Bülent Ortaçgil, bir Vedat Sakman, bilemediniz bir Levent Yüksel müziği yaparsınız da görsellik umurunuzda/umurumuzda olmaz. Ama henüz Boz’un müziği bu mesajı vermiyor. Koşulan kulvar, popülerin tam da ortası ise, Murat Boz’un görselliği de en az müziği kadar önemsemesi kaçınılmaz bir zorunluluk.
Bundan da daha önemlisi, daha ilk karşımıza çıktığında hissettirdiği potansiyeli hemen hiç açığa çıkaramamış olması. Dans edemez mi mesela ya da neden etmez? Neden kliplerinde sadece ama sadece üç numaralı bakışını atmak, poz kesmekle yetinir? Emrah bile daha fazlasını yaptı bugüne dek.
Murat Boz’un yeni albümü de tamamen bu iddiasızlığın peşinden gidiyor. Şöyle dinleyenin diline dolanacak, pop tarihine bir Murat Boz “hit”i olarak geçecek, aman aman sarsıcı bir şarkı yok bu albümde. Boz’un Türk popunda bu şarkılarla kendini konumlandırdığı yer Gökhan Tepe’nin ve hatta Gökhan Özen’in hemen yanı başı. Yani ne uzar ne kısalır, sadece kendi (büyük yüzdeyle) ergen hayran kitlesini peşinden sürükler, bu da ona yeter gibi.
Albüme imza atan isimler az buz değil aslına bakarsanız. Cansu Kurtçu, Deniz Erten, Gülşah Tütüncü, Çisel Onat gibi son dönemin dikkat çekici şarkı yazarlarına Mert Ali İçelli, Fettah Can, Erdem Kınay gibi daha tecrübeli isimler de dahil olmuş ve belli ki herkes elinden geleni yapmış. Ama bütünü ortalamanın üzerine çıkmayan bir albümde ne kadar dinlerseniz dinleyin, daha parlak, daha çarpıcı bir şey değmiyor kulağınıza.
Reşit Gözdamla ve Bülent Ay’ın elinden çıkma “Hayat Öpücüğü”, albümde Soner Sarıkabadayı’nın yokluğunu aratmazken, “Soyadımsın” ve “Bize Kıyma” bir önceki albümün yavaş şarkılarından öteye götürmüyor Boz’u. “Aşkın Suçu Yok” da bir erkek Demet Akalın dinliyor, “Kalamam Arkadaş”ı, “Geri Dönüş Olsa”yı Murat Dalkılıç söylese ne fark ederdi diye düşünmeden edemiyorsunuz.
Sözleri Gökhan Şahin, bestesi Emrah Karaduman imzalı “Bulmaca” Latin altyapısı ve farklı sözleri, Gülşah Tütüncü imzalı “Korkma” ise alaturka yapısıyla (her ne kadar Boz tarzının çok dışında tınlasa da) albümde nispeten farklı yerde duran şarkılar.
Böylesi yazılar yazmaktan çok hoşnut olduğumu söyleyemem. Harcanan emeği, sonucu ne olursa olsun takdir etmek ve taçlandırmak gerektiğini düşünenlerdenim. Ama bazen gerçekleri size en yakınınızdakiler değil, en uzağınızdakiler söyler. Ve o uzaktaki sese kulak vermek işe yarayabilir.
TEMMUZ 2011
Hakkımda
Yavuz Hakan Tok
Müzik Yazarı / Eleştirmen / Arşivci
Müzik Yazarı / Eleştirmen / Arşivci
2001 yılında Bir Zamanlar adlı internet sitesinde müzik yazıları yazmaya başladı. Yanı sıra yazıları, Zip İstanbul, Koara, İkinci Kanal, Caretta, Mezun Life, Popüler Tarih dergilerinde, Bugün gazetesi ve Milliyet gazetesinde yayımlandı.
Bu Hafta Çok Okunanlar
-
(Milliyet Sanat dergisi Şubat 2023 sayısında ve 5 Şubat 2023 tarihli Milliyet gazetesinde yayımlanmıştır.) 1997 yılında bir vesileyle Pre...
-
(1984'ten Bugüne) Sezen Aksu'nun yeni albümünün piyasaya çıktığı bugünlerde, Türk popunun efsane albümlerinden "Sen Ağlama&q...
-
"ALO? HER GECE GEZENLERLE Mİ GÖRÜŞÜYORUM?" “Herkesi zalim kendini alim hissetmen bile normal.” Şarkı bu cümleyle başladığı için...
-
MABEL MATİZ - "FATİH" “Yahu bu ne? Bu zamanda 25 şarkılık albüm mü olur? Kim dinleyecek bunu?” “Şarkıların hepsi birbirine benz...
-
(17 Şubat 2014 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.) Esra Berkman 1980 doğumlu. Görece genç yaşına rağmen k...
Arşivden
-
Yabancı Gelin Sonia, Türkiye'de nasıl ünlü bir sinema oyuncusu ve şarkıcı oldu?.. Yetmişlerde ona kim, neden açık çek verdi? Dillere...
-
ENBE ORKESTRASI - "SENDEN KIYMETLİ Mİ?" Bütün tartışmalara, eleştirilere rağmen popüler müzik piyasasında ENBE damgası vurulmuş ...
-
"Hani Peter Pan masalı gibi bir hayal dünyası vardır ya; orada kötülük yoktur, orada ihanet yoktur, orada acı çekilmez. Bizim şarkılar...
-
MABEL MATİZ - "FATİH" “Yahu bu ne? Bu zamanda 25 şarkılık albüm mü olur? Kim dinleyecek bunu?” “Şarkıların hepsi birbirine benz...
-
MUSTAFA BOZKURT – “YOL” Esinlenme, etkilenme, ilham alma, sanatın her dalında bir çıkış noktası olabilir. Önünde bir örneği, daha önce yap...