Batu Akdeniz, geride bıraktığımız ağustos ayında “Hareket
Vakti” adlı teklisiyle dinleyici karşısına çıkmıştı. Geçtiğimiz günlerde ise yeni
teklisi “Vuruldum”, Garaj Müzik etiketiyle yayımlandı. Akdeniz, önümüzdeki
aylarda piyasaya çıkarmayı planladığı albümünün bir şarkısını daha dinleyiciyle
buluşturdu böylece.
“Vuruldum”u iki yıl önce yazmış Batu Akdeniz ve yazdığı ilk
Türkçe sözlü şarkıymış. Bilenler bilir, Akdeniz’in solo çalışmalarından önce
müzik yaptığı grubu Heavy Sky’da, İngilizce sözlü şarkılar yazıyordu.
“Vuruldum” ilk dinleyişte dinleyene ‘70’li ya da ‘80’li
yıllarda yazıldığı ve çalındığı izlenimi veren ağır ve oturaklı bir “blues”. Şimdilerde,
özellikle Türkçe “rock” müzikte böyle şarkılar pek yapılamıyor, malum. Şarkının
düzenlemesini Batu Akdeniz ve Bulut Gör birlikte yapmış ve bu genç müzisyenler şaşırtıcı
derecede olgun bir iş çıkarmışlar ortaya.
Batu Akdeniz, Türkiye’de üretilen “rock” müziğin genç
kuşağında önemsenmesi gereken isimlerin başında geliyor. Bu şarkı bunu bir kez
daha gösteriyor.
İlk albümünü 2014 yılında yayımlayan Elif Kaya, sonrasında
teklilerle ilerlemeyi tercih etti. İlk albümü gibi peşi sıra gelen teklileri de
kararsızdı. Kendi tarzını, stilini ya hâlâ arıyor ya da belki bulmak
istemiyordu, emin değilim. Nitekim geçtiğimiz günlerde de bu defa bir “cover”
albümle çıktı karşımıza. “Deja Vu, Vol.1” adını taşıyan albüm Poll Production
etiketiyle yayımlandı.
Albümde 5 eski şarkıyı yeniden seslendirmiş Elif Kaya ve
Selim Çaldıran da albümün hem prodüktörlüğünü hem de aranjörlüğünü yapmış.
Şarkıların biri ‘80’ler, diğerleri ise ‘90’lardan. Her biri zamanında epeyce
ses getirmiş, dillere düşmüş, söyleyenleriyle de epeyce özdeşleşmiş şarkılar.
Dolayısıyla albümü dinlemeye başlamadan önce bir merak uyanıyor içinizde.
Dinlemeye başlayınca ise şaşkınlığa uğruyorsunuz.
“Cover” şöyle olmalı böyle olmalı diye ahkam keseriz bin
yıldır. Aslını taklit etmemeli ama orijinali de çok değiştirmemeli şartlarında
hemfikir kalırız genelde. Ne gam! Elif Kaya ve Selim Çaldıran tam tersini
yapmak için adeta yemin edip girmişler stüdyoya. 5 şarkının 4’ünün orijinal
versiyonlarıyla ilgisi yok. Hani üşenmeyip sözleri de değiştirselermiş 4 yeni
şarkı ve 1 “cover”dan oluşan bir albüm diye dinletebilirlermiş bize. Zira bir
tek “Selam Ver” tanıdık geliyor kulağa.
Olmayacak şey değil aslında. Bu da bir yöntem. Bir dönemin
popüler şarkılarını bugünün ritim ve “sound” anlayışına uydurup, konsept bir iş
yapmak nispeten anlaşılabilir. Misal, Michael Jackson’ın o gümbür gümbür “Beat
It”lerinin “Billie Jean”lerinin filan bayağı “chill out” versiyonları filan
yapıldı, yapılıyor. Gelgelelim içinden bizim komalı momalı, makamlı, yarım
sesli nağmeler geçen şarkılarımıza bu müdahale yapılınca ister istemez “majörler
tükendi, minörlere yolculuk” durumu hâsıl olmuş ve şarkıların melodik yapıları bambaşka
hale gelmiş. Haliyle çok yadırgıyorsunuz dinlerken.
Daha batı formunda şarkılar seçilseydi belki bu kadar tuhaf
bir sonuç çıkmazdı ortaya ama belli ki Çaldıran ve Kaya özellikle ters köşe olsun ve bu tuhaf
sonuç çıksın istemişler. İbrahim Tatlıses tarafından meşhur edilip de
sonrasında söylemeyenin kalmadığı “Mavi Mavi”, Nilüfer tarafından Osman İşmen
düzenlemesiyle pop sularından geçirilmişti zamanında ama bu versiyonun onunla
da bir ilgisi yok. Serdar Ortaç’ın bol darbukalı fıkır fıkır “Karabiberim”inin bu
versiyonuyla artık ne göbek atabilir ne de kadehlere vurabilirsiniz. “Okayi
yamaşita kombaba”sız bir “8.15” vapurunu kaçırsanız da üzülmeyebilirsiniz. Yeni
haliyle adını rahatlıkla “Her Şey Bitti” olarak değiştirebileceğiniz “Sök
Kalbini” ise artık kalbinizi yerinden sökmenize değmeyecek kadar “cool”.
Gerek düzenlemeler gerekse Elif Kaya’nın sakin ama çok yerinde
vokal tekniği ile bütün olarak albümün müzikal niteliği gayet sağlam; ona laf
yok. Eğer bu şarkıları böyle duymak sizi rahatsız etmiyorsa, keyifle
dinleyebilirsiniz. Ama “cover” meselesine benim gibi tutucu yaklaşıyorsanız
şayet, bu albüme pek de yaklaşmasanız daha iyi olur.
Birkaç yıldır önce ortalığı kasıp kavuran “Bağdat” adlı
şarkısında “ben dünyanın en büyük âşığı olabilirim,” demişti Ayla Çelik. Bu kez
çıtayı biraz daha yükseltmiş zira yeni albümü “Daha Bi’ Âşık” adını taşıyor. (Eskiden Neriman diye bir şarkıcımız vardı. İlk albümünün adı "Öp Beni", ikinci albümünün adı "Sarıl Bana" olunca üçüncü albümünün adı ne olacak diye kendi aramızda iddiaya girmiştik. Ayla Çelik'in dördüncü albümünün adı da "Ultra Âşık" filan olur mu ki acaba, bilemedim.)
İşin şakası bir yana her daim ana meselemiz aşk ve aşktan söz eden her şarkı bir sıfır
önde giriyor dinleyiciyi yakalama yarışına. Memleketin pop tarihine
baktığınızda dilden dile gezinmiş aşk şarkılarının büyük yüzdesinde kadınların
imzası var. Sezen Aksu, Aysel Gürel, Fikret Şeneş, Çiğdem Talu, Ülkü Aker… Say
say bitmez. Ayla Çelik’i de dâhil edebilir miyiz bu genellemeye? Ederiz tabii,
neden etmeyelim? Ne var ki ne Sezen Aksu’yla ne de saydığım diğer isimlerden
biriyle kıyaslamamak kaydıyla. (Ayla Çelik’in bir röportajında söylediğine göre
kıyaslayanlar varmış çünkü, ben onun yalancısıyım.)
“Daha Bi’ Âşık,” Ayla Çelik’in üçüncü albümü. Geçtiğimiz
günlerde Sony Müzik etiketiyle yayımlandı. Albümün ismi kadar şeker pembesi
kapak ve kartoneti de 14 şarkının her birinde aşktan söz edildiğini bir bakışta
haber veriyor dinleyeceklere. Zaten dinleyince de yanıltmıyor.
Müzik yazarı Mertbell albümden bahseden yazısında “adult
pop” tabirini kullanmıştı. Çok yerinde bir tanımlama. Dünya popüler müzik
literatüründe kullanımda olan bu tabir bizim memlekette (zaten yeterince tür
karmaşası içindeyken) Türkçe pop kategorize edilirken dahi hemen hiç
kullanılmadı. Ve fakat “teenage” kitle ile “adult” kitle arasındaki beğeni
farkı son dönemde daha önce hiç olmadığı kadar açıldı. Şu anki genç kesimin
büyük kısmı pop dinlemiyor, dinleyenlerin pop anlayışı ise ‘60’lardan bu yana
alışageldiğimiz stilin dışında seyrediyor. Haliyle kafadan “adult” oldu o
anlayış.
Bu kötü bir şey mi? Elbette değil. Dünyada melodi ve söz
tamamen tükenene kadar alışageldiğimiz anlamda pop var olmaya devam edecek.
Bizi kolayca yakalayacak, sarıp sarmalayacak, dilimize dolanacak, eğlendirecek,
hafifletecek, yer yer de hüngür şakır ağlatacak. Ayla Çelik de bu albümüyle tam
anlamıyla onu yapıyor.
12 tane sıfır kilometre, iki de “cover” şarkıdan oluşmuş bir
albüm bu. Sadece bu bile bu zamanda kıymet verilmesi gereken bir çaba, belki de
bir göze alınmış bir risk. Ayla Çelik, albümü daha piyasaya çıkmadan evvel,
büyük bir heyecanla dinletti bana. Şarkıların hepsini dinleyip bitirdiğimizde
“Şarkılar birbirini yemesin,” şüphesini dile getirmek ihtiyacı hissettim. Zira
bugünün müzik endüstrisinde tekli olarak satışa sunulup kendince iş yapabilecek
çok fazla şarkı dinlemiştim ardı ardına ve hepsini bir albüm olarak piyasaya
sürmek, tek tek keşfedilmelerini ister istemez engelleyebilirdi. Ben bile albüm
yapmanın dezavantajlarından bahsetmeye başlamışsam durum kötü demektir. Neyse
ki Ayla Çelik benim gibi düşünenlere takılmamış, bildiğini okumuş.
Ayla Çelik için çok güçlü bir sesi ve yorumu olan muazzam
bir şarkıcı diyemeyiz belki ama kendi şarkılarını söylemesinin avantajıyla
dinleyiciyi kendi dünyasına buyur edebilen bir şarkıcı. Bu da az şey değil.
Bununla beraber yıllar boyunca Sibel Can ve Demet Akalın gibi iki fenomene
verdiği ve “hit” olmuş şarkıları da var. Haliyle şimdi yeni şarkılarını
dinlerken ister istemez bazı şarkıları onlar söylese nasıl olurdu diye
düşünüyorsunuz. Bazı şarkıları dinlerken “Bunu Demet nasıl kaçırdı?” filan diye
sorduğum oldu benim mesela. Yüzüne karşı sordum, evet. Bu düşüncenin belirmesi
ya onun şarkı verdiği isimlere çok uygun şarkılar yazmasından ya da şarkı
verdiği isimlerin onun yazdığı şarkıları iyi taşımasından artık onu bilmiyorum.
O gün albümü dinlerken elimizde kartonet olmadığı için
“Bunun düzenlemesini bu yapmıştır,” diye bir tahmin sevdasına düşüp birden
fazla kez yanılmasaydım iyiydi. Bu düzenleme işi biraz çetrefilli. Bazen bir
şarkı, sözü, müziği, yapısı, ruhu ve iklimiyle kendi düzenlemesini kendi
çağırır, bazen de bir şarkı bir aranjörün elinde bambaşka bir şeye dönüşür.
İkinci durumda aranjörün adını bulmak daha kolaydır ama ilk durum da aranjör
için daha kolaydır tabii.
Bu albümde 5 şarkı Okay Barış, 3 şarkı Serkan Ölçer, 3 şarkı
Erhan Bayrak, 2 şarkı Orhan Sancak ve 1 şarkı Alper Atakan, tarafından
düzenlenmiş. Her biri farklı renkleri, tavırları olan müzisyenler. Neyse ki bir
ortak payda var. Benim aranjör tahminlerimin tutmaması biraz bundan da
olabilir. Albüm bir bütünlük duygusu verebiliyor dinleyene ki Ayla Çelik’in ilk
albümü pek öyle değil, aksine dağınıktı dinleyenler bilir.
Albüm püfür püfür bir Akdeniz havasıyla başlıyor. Albüme
adını da veren “Daha Bi’ ‘Aşık” için “Bağdat”ın devamı bile denilebilir. Kolay
akılda kalan, sıcak sözleriyle de dile dolanan bir şarkı “Daha Bi’ Âşık”. Kimileri
“öpe öpe öldüresim geliyor” lafında şiddet içeriği tespit etmiş; okuyunca süldüm
geçtim. “Duyar kasmak” meselesi buluttan nem kapar hale getirdi bizi. Bazı
kelimeler kullanıldığı cümlenin akışı içinde gerçek manasının ötesinde anlamlar
taşır; oturup bunu mu anlatalım şimdi?”
Daha Bi’ Âşık”ın sözleri Ayla Çelik’e ait, bestede ise Ayla Çelik
ve Serdar Aslan’ın ortak imzası var. Düzenleme ise Okay Barış tarafından
yapılmış. Peşi sıra gelen “Yıldırım” ise yine Okay barış tarafından
düzenlenmiş, söz ve müziği Ayla Çelik’e ait bir şarkı. Düzenlemede gitarların
ön plana çıktığı bu şarkıda da Akdeniz havası devam ediyor. Elbette aşkı anlatan
cümleler de.
Daha bu ne ki? Durun hele, yeni başladık. Bakın mesela şimdi
de birinden ayrılırken ona bir kez daha âşık olma ihtimalini konuşacağız. “Âşık
Oldum Giderken” tam da bunu anlatıyor çünkü. Hakkı Yalçın’ın sözlerini Ayla
Çelik bestelemiş, düzenlemeyi ise Serkan Ölçer yapmış. Bence albümün iddialı,
güçlü şarkılarından biri bu. Misal Ebru Gündeş filan gibi güçlü bir seste başka
bir etki yaratabilirmiş belki ama Ayla Çelik’in çaresiz ve kırgın yorumu da başka
türlü bir duygu yaratıyor dinleyende.
Arkasından bu kez aşkı zalim bir hükümdara benzeten “Hükümdar”
adlı şarkı geliyor ki bu defa sözleri Atla Çelik yazmış, Gökhan Tepe bestelemiş
ve Erhan Bayrak düzenlemiş. Başından beri süregelen akustik hava devam ediyor
hâlâ, orta tempolarda ve Akdeniz sularında gezinmeye devam ediyoruz bu şarkıda
da. Klişe bir melodik yapısı var “Hükümdar”ın ama tam da bu yüzden ilk
dinleyişte kulağa yer ediyor.
Derken hoooop, Akdeniz’in doğusuna doğru uzanıyoruz.
Sıradaki şarkı Lübnan dolaylarından çünkü. Arap müziğinin pop starlarından Ramy
Ayach’ın sesinden popüler olan “Mabrouk” adlı şarkıyı Ayla Çelik günün birinde
bir yerlerde duyuyor. Sadece birkaç saniyesini duyabildiği şarkıya bayılıyor ve
hemen peşinde düşüyor. Şarkı bulunup izni alınınca da Türkçe sözlerini yazıyor;
“Mabrouk” oluyor “Mecbur”. Okay Barış’ın orijinalinden daha sade ve daha temiz düzenlemesiyle
de “Mecbur” albümün eğlenceli şarkılarından biri olarak beşinci sıraya
yerleşiyor.
Hemen arkasından da albümdeki diğer “cover” şarkı geliyor. Söz
ve müziği Erkin Koray’a ait “Çok Derinlerde”, Koray’ın 1990 çıkışlı “Tamam
Artık” albümünün bir köşede kalmış, çok bilinmeyen şarkılarından biriydi. Ben
bile ilk dinleyişte “Bir Erkin Koray havası var ama onun muydu bu şarkı neydi?”
diye şüpheye düştüm. Erkin Koray şarkılarının birçoğundan geçen Arap çölleri
havasını bu şarkıda da hissetmek mümkün ki haliyle de bu albümde “Mecbur”un
arkasından gelmesi çok doğru olmuş. Biraz fazla tekrarlı, melodisi yerinde
sayan bir şarkı ama Okay Barış’ın Retro tınılı düzenlemesiyle Ayla Çelik
şarkıyı kendine yakıştırmayı bilmiş.
Bu kez Ayla Çelik, Serdar Aslan ve Gökhan Tepe ortaklığıyla
bestelenmiş ve sözleri Ayla Çelik tarafından yapılmış “Canı Cehenneme” var
sırada. Düzenleme Serkan Ölçer’e ait. Aynı coğrafyanın bir başka ucundan Endülüs
taraflarından bir esinti geliyor bu şarkıda da. Ben böyle şarkıları pek bir
sevdiğimden bu şarkıyı da ayrı bir sevdim, hemen aldım başucuma koydum.
Ardından gelen “İstanbul Delikanlısı” ise eski bir İstanbul
havası gibi tınlıyor. Hem melodisi, hem ritmi hem de sözlerinde kullanılan eski
kelimeler fesli, ince bıyıklı bir delikanlı ile feraceli bir genç kızın aşkını
getiriyor insanın gözüne. Kız cumbada oturuyor, kafesin arkasında, delikanlı da
elinde bastonu, setre pantolonuyla geçiyor aşı boyalı ahşap evin önünden. İşte “adult
pop” dediğin böyle yapılır!
Şaka maka, dur kalklı ritmi, udun nakarata yol vermesi,
arkadan ince ince sızlayan keman filan bir Erhan Bayrak şahaneliği olarak
şarkıya çok şey katmış. Albümün ağır, oturaklı şarkılarından biri “İstanbul
Delikanlısı”.
Gelin görün ki festi feraceydi filan derken güm diye
düşüveriyoruz bugünün kucağına. Yine bir Erhan Bayrak düzenlemesi ve yine
alaturka ritimler ama “geçişler sağdan, hadi yavrum yandan,” diyen nakaratıyla “Dünkü
Bebek” bizi zamanın “atarlı” diline geri getiriyor. Bu da pek kolay ezbere
düşebilecek bir şarkı. Benim Ayla Çelik’e “Demet bunu nasıl kaçırdı?” diye
sorduğum şarkı da bu zaten. Dinleyince neden sorduğumu hemen anlayacaksınız.
Sıradaki şarkının adı: “Hayat”. Sözler Ayla Çelik’in, beste
Ayla Çelik ve Gökhan Tepe’nin, düzenleme ise Orhan Sancak tarafından yapılmış.
Yine yakın dönemin bir parça arabesk etkili, bir ağızdan söylenmeye müsait,
dramatik pop şarkılarına güzel bir örnek. Sadece sözleri bile tek başına etki yaratabilecek,
melodik matematiği de iyi çatılmış, hoş bir şarkı “Hayat”.
Sözleri Hakkı Yalçın tarafından yazılmış, bestesi Ayla Çelik
ve Serdar Aslan tarafından yapılmış “Yanıyo”nun düzenlemesi Okay Barış’a ait. Albümdeki
diğer şarkılara göre biraz daha hafif, sırtını nakarata yaslamış bir şarkı “Yanıyo”.
Sıradaki şarkı “Sen
Yoksan Eğer”. Sözleri Şebnem Sungur’a, bestesi Ayla Çelik ve Serdar Aslan’a ait
bu şarkının düzenlemesi ise Serkan Ölçer’in imzasını taşıyor. Bir önceki şarkı
gibi bu şarkı da albümde sırası gelince dinlenen ama tek başına diğerleri kadar
güçlü durmayan bir şarkı bence.
Biliyorum hiç hoş değil, ben Ayla Çelik olsam biraz da
bozulurdum bunu okuyunca ama söylemeden edemeyeceğim. Tam Sibel Can’lık bir
şarkı var sırada. “Gizli Bahçe”yi her dinleyişimde Sibel Can’ın sesi tınlıyor
kulağımda, ne yapayım? Sözleri Ayla Çelik ve Şebnem Sungur, bestesi Ayla Çelik
imzalı “Gizli Bahçe”, albümün en güzel şarkılarından biri gerçekten. Alper Atakan’ın
düzenlemesi de şarkıyı öyle bir demlemiş ki, tam da albümün sonlarına gelmişken
hicranlara düşüveriyorsunuz. (Halbuki çok mutlu başlamıştık dinlemeye.)
Nitekim hüzünlü bir baladla ulaşıyoruz sona. Final şarkısı “Aşk
Tutar Beni”nin söz ve müziği Ayla Çelik’e, düzenlemesi Orhan Sancak’a ait. Bu
şarkının kaydı yapılırken Ayla Çelik’in sesi yorgun muydu biraz, kötü bir gününde
miydi, yoksa bu kaydın böyle olması ve böyle kalması bilinçli bir seçim miydi
onu bilmiyorum. Ama enstrümanların her biri ayrı ayrı öyle lezzetli geliyor ki
kulağa, solistin sesindeki çapaklar ister istemez fazladan fark ediliyor. Şarkı
albüme çok etkili bir kapanış yapıyor, o ayrı.
Bütüne bakınca elimizde dolu dolu bir albüm olduğu gayet
açık (uzun zamandır bu kadar uzun yazı yazmadım mesela ben, oradan pay biçin.)
Özenilmiş, ince çalışılmış, belli ki para ve emek harcanmış bir albüm. Büyük
büyük starlarımızın bile bu zamanda cesaret edemediği türden bir iş. Birden
fazla “hit” çıkarabilecek güçte, ama hiç “hit” çıkarmasa da (zira “hit”
kriterleri çok değişik bu ara) kendi dinleyicisini gayet memnun edecek, uzun
uzun dinlenebilecek, yıllar sonraya da kalabilecek bir albüm “Daha Bi’ Âşık”.
Nihat Odabaşı’nın çektiği fotoğraflarda Bilgecan Koçana’nın “sytling”i
ile objektife poz vermiş Ayla Çelik, çiçekli, pembeli, baharlı ve hep gülüyor,
gülümsüyor. Tam da kışa girerken en mutlu halinden en acıklı haline, aşkın 50
tonundan geçmek ve duygudan duyguya akmak için çok iyi bir seçenek olabilir
Ayla Çelik şarkıları.
Hakkında çok fazla bir şey öğrenemedim. Bu internet çağında
hâlâ tek isimle piyasaya çıkıp hakkında bir şey aranılıp bulunmasını imkânsız
hâle getirmenin sebebini zaten anlayamıyorum. Gerçi Nur’un soyadının Yörükoğlu
olduğunu öğrendim ama oradan da bir yere varamadım. Asıl mesleği simultane tercümanlıkmış ve 2018 yılından itibaren
Instagram’da şarkı söylediği videolar paylaşmaya başlamış. Nur’dan Sesler adlı
hesabını daha sonra bir YouTube kanalına da taşımış. Nur’un ilk teklisi “Yar
İnan” ise geçtiğimiz günlerde GTR Müzik etiketiyle yayımlandı.
Paylaştığı videolara biraz göz attığınızda oldukça amatör
şartlarda kaydedilmiş olmasına karşın, oldukça iyi bir sesle karşı karşıya
olduğunuzu görüyorsunuz zaten. Geniş, açık, parlak bir ses ve son derece düzgün
şarkı söyleyen bir şarkıcı (ya da şarkıcı adayı) Nur. Bütün videolarda bildik
şarkılar söylemiş ama ilk teklisi bilinmedik bir şarkı. Söz ve müziği Koray
Tunçel’e ait “Yar İnan”ın düzenlemesi ise Hakan Süersan tarafından yapılmış.
Eski nesil bir şarkı “Yar İnan”. Bu tabiri kullanmak üzücü
ama öyle. ‘90’lardan çıkıp gelmiş gibi; hani ‘90’larda olsa bir Kayahan şarkısı
olurdu belki, hatta belki de Nilüfer söylerdi. Maalesef bu tarzın, bu dilin ve
bu melodik yapının bugünün gençliğinde pek karşılığı yok. Bu yüzden de böylesi
şarkılar pek az üretilir oldu. Belki bir tek Sıla yürüyebiliyor bu yoldan. Oysa
koca bir nesil duygusu, melodisi, sözü sağlam, inceden alaturka soslu yerli pop
dinleyerek büyüdü. İyi şarkıcılar söyledi o şarkıların çoğunu. Yâni aslında şimdilerde
göze görünmese de hâlâ hükmü var bu tarzın ve tavrın.
Tam da bu nedenle kendi dinleyicisini bulabilecek, sözü,
müziği, düzenlemesi ve Nur’un etkileyici yorumuyla akıllarda kalabilecek, güzel
bir şarkı “Yar İnan”. Eskiden pop şarkılarının onundan sekizinde gündelik hayatta
hiçbir şekilde kullanılmayan “yar” kelimesinin illa ki kullanılmasını
eleştirirdik. Şimdilerde o bile naif, saf ve masum geliyor kulağa. Benim gibi
düşünenlerdenseniz bu şarkıyı dinleyin, iyi gelecek.
Ha bir de teklinin kapak tasarımı için bir şey söylemem
lazım. Artık çok basit bir aplikasyonla bile çok daha iyi tasarımlar
yapılabiliyor. Keşke bir miktar özen gösterilseymiş.
Halk müziğinin genç ve üretken isimlerinden biri Seyfi
Yerlikaya. Bugüne dek beş albüm yayımlamakla kalmadı, çeşitli albümlerde de
yapım koordinatörü olarak görev aldı. Yani müziğin hem vitrininde hem de
mutfağında yer alanlardan.
Seyfi Yerlikaya son olarak 2018 yılında “Kader” isimli
teklisini yayımlamıştı. Yakın bir zamanda da 2014 çıkışlı son albümünde “Ayrılık
Hasreti Kâr Etti Cana” adlı şarkısı Çukur dizisinde kullanılınca yeniden
gündeme geldi. Yerlikaya’nın yeni teklisi “Sarsın Kara Topraklar” ise
geçtiğimiz günlerde Seyhan Müzik etiketiyle piyasaya sürüldü.
Yerlikaya’ya
ait, düzenleme ise Mehmethan Dişbudak tarafından yapılmış. Melodik ve armonik yapısı
ve de sözleri kadar kemençenin dokunaklı sesiyle de Karadeniz türkülerinin iklimini
sonuna kadar yaşatan şarkının Seyfi Yerlikaya tarafından yazılmış olması
aslında işin hoş tarafı çünkü Seyfi, Ovacık doğumlu bir Güney Doğu Anadolu
çocuğu. Türkülerin içinden çıktıkları coğrafyaya göre değişen yapısal
farklılıklarına rağmen aslında aynı duyguda, aynı insani değerlerin ortak paydasında
var olduklarına dair şahane bir örneğe şahit oluyoruz böylece. Şarkı sözlerinde
anlatılan ve doğudan Karadeniz’e doğru uzanan aşk hikâyesi de boşuna değil
haliyle.
Halk müziğinde otantik eserlerin korunması ve yaşatılması kadar yeni
eserlerin de üretilmesi lazım ki geleceğe kalsın, yaşasın. Seyfi Yerlikaya her
iki konuda da elinden geleni yapıyor. Bu şarkı bunu bir kez daha gösteren, eli
yüzü düzgün, tertemiz bir iş.
TRT Arşiv YouTube kanalı ülkenin görsel hafızasına çakılı
kalmış eski görüntüleri birer birer gün ışığına çıkarıyor. Geçtiğimiz günlerde kanalda
yayınlanan “Heyamola”yı görünce yazmadan edemedim. “Heyamola” Eurovision Şarkı Yarışması
Türkiye tarihinin en büyük fiyaskolarından birinin tam ortasında duran bir şarkıdır
zira, bilenler bilir.
Jan Soykök, Emre Dereli, Baturalp Yılmaz ve Çağdaş Topal’dan
kurulu Birileri, 2015 yılında ilk teklisini yayımlamış, peşi sıra gelen
tekliler 2016 yılında “Bir İleri” adını veren albümü oluşturmuştu. Grubun
ikinci albümü “Kusursz” (yanlış yazmadım, "u" yok, evet; kusursuzluğun ironisi orada zaten) ise geçtiğimiz mayıs ayında CES Yapım etiketiyle
piyasaya çıktı.
Ancak bilindiği üzere artık bir albüm çıkarıp bir sene, iki
sene onunla var olmak mümkün değil. Birileri de günü modasına uygun olarak bir
süredir belirli aralıklarla akustik tekliler yayımlıyor. Nitekim geçtiğimiz
günlerde yine CES Yapım etiketiyle yayımlanan “Bir Anlam Ver (Akustik)” de ardı
ardına yayımlanan akustik teklilerin beşincisi.
Söz ve müziği Jan Soykök’e ait şarkı ilk kez grubun ilk
albümünde dinleyici karşısına çıkmıştı. Akustik kayıtta ise grup üyelerine
saksafonuyla Tarık Karakoç eşlik etmiş. Onun da etkisiyle olsa gerek şarkının
bu versiyonu bir hayli caz sularında geziniyor.
Daha ziyade “indie” denilebilecek
bir müzik türünün içinde şarkılar üreten grubun bu caz açılımı ise kulağa çok daha
olgun geliyor. Şarkıları bazen doğup büyüdükleri iklimin dışına çıkarmanın
şahane sonuçları olabiliyor. “Bir Anlam Ver (Akustik)” bu anlamda da dikkate
değer bir örnek. Güzel bir şarkı, daha da güzel olmuş böyle.
Hani yakın dönemde eski arabesk şarkıları yeniden söylemek, “rock”
yapmak ya da “arabesk-rock” besteler yapmak filan pek moda oldu ya… Hah işte o
akımın öncüsü İstanbul Arabesque Project’tir aslında. Üstelik arabeski bir
çare, ticari bir çıkış yolu olarak görmemiş, modaya uyma niyetiyle yapmamıştır
hiç İstanbul Arabesque Project. Tam tersine, başından beri hep sahiplenmiş, önem
vermiş ve bu yüzden de gelip geçici bir proje olmamıştır.
İstanbul Arabesque Project’in beşinci albümü “Sende Kalmış”
geçtiğimiz günlerde BCB etiketiyle yayımlandı. Grup bu albümde sözleri Şakir
Askan, besteleri Burhan Bayar’a ait 10 şarkıyı kendi müzikal anlayışıyla
yeniden çalmış ve söylemiş. Şarkıların bir başka ortak paydası da her birinin
Müslüm Gürses’in sesinden kulaklarımıza yer etmiş olması.
Her müzik türü gibi arabeskin de iyisi, kötüsü, sağlamı,
ucuzu var. Burhan Bayar arabesk müziğin en önemli besteci ve müzik yönetmenlerinin
başında geliyor. Müslüm Gürses’ten İbrahim Tatlıses’e, Bergen’den Emrah’a,
arabesk müziğin en “baba” isimlerinin en “baba” albümlerinde hep onun imzası
var. Besteleri ise sayısız isim tarafından yıllardır tekrar tekrar seslendirildi,
hâlâ da seslendiriliyor. Ona keza Şakir Askan’dan türün kıymetli söz
yazarlarından biri. Yâni bu albümü dinlerken işin kötüsünü, ucuzunu değil,
iyisini ve sağlamı dinleyeceğimiz zaten garanti. Üstüne İstanbul Arabesque
Project’in icra ve yorumunun güvenirliği de cabası.
Albümdeki 10 şarkıdan 5’i Müslüm Gürses’in 1986 çıkışlı “Küskünüm”
adlı albümünden. Albüme adını veren şarkı, “Hasret Rüzgârları”, “Seni Kalbime Gömdüm”,
“Ne Yapsın” ve “Unutamadım (Kaç Kadeh Kırıldı)”. Bergen’in “Acıların Kadını” ve
Sezen Aksu’nun “Git”iyle birlikte 1986 yılında en çok dinlediğim albüm olan bu albüme
olan zaafım nedeniyle öncelikle bu 5 şarkıyı İstanbul Arabesque Project’ten dinlemek
benim için şahane oldu.
Diğer şarkılardan “Gurbet Geceleri”, “Sende Kalmış”, “Bir
Gülsen Yeter” ve “Dinleyin Geceler” de yine ‘80’lerden, “Gel Bahtımın Kar
Beyazı” ise Gürses’in 2001 çıkışlı albümünden, daha az bilinen ve gölgede
kalmış ama en az diğerleri kadar güzel şarkılar. Böylece bir “cover” albümde en
önemli mesele; çok bilinen ve az bilinen şarkı dengesi de gayet güzel sağlanmış.
Grup bir dönem farklı kadın solistlerle çalıştı ama bir
süredir solistliğini grup üyelerinden Göktuğ Varyozdöken üstlenmişti. İyi de
oldu çünkü Varyozdöken arabesk şarkıcılığının tüm gereklerini hiç abartmadan ve
en önemlisi de kimseyi taklit etmeden yerine getiriyor.
Düzenlemeler de son
derece dozunda. Ne yersiz bir biçimde şarkıların yapısını değiştirmeye
yeltenilmiş ne de fazladan sos katılmış. Burada solist ve bas gitarist Göktuğ Varyozdöken’in grubun hem beyni hem de davulcusu Barbaros Akbulut’un ve
gitarları çalan Serkan Öngel’in adlarını da anmak lazım.
Hadi itiraf edelim, milletçe arabeski seviyoruz, hep sevdik.
Bir dönem ötekileştirilmiş, küçümsenmiş, yasaklanmış bu müzik türünün bugün hiç
dinlemiyorum, sevmiyorum desek bile “rap”inden “rock”ına popundan “trap”ine her
müzik türünün içine bir şekilde sızdığı kulakla duyulan bir gerçek. O zaman yalandan
yapılmışlarını dinlemek yerine iyi örneklerine kulak kabartmaktan niye geri
duralım ki?
Bir süredir Sertab Erener’in vokalisti olarak adından söz
edilen, öncesinde Ajda Pekkan ve Yalın’a da sahnede eşlik eden, 4 yıl boyunca İstanbul
Gelişim Orkestrası’nın solistliğini yapan Zeynep Doruk, 19 yaşından beri
profesyonel olarak şarkı söylüyormuş. Doruk, akademik eğitimini de müzik, sahne
ve gösteri sanatları dallarında almış. Zeynep Doruk’un ilk albümü “Unutmasınlar”,
geçtiğimiz günlerde Meypom etiketiyle yayımlandı.
Yedi şarkı ve bir farklı versiyondan oluşan albümde beş yeni
şarkı ve iki de “cover” var. Kıraç’ın 1998 çıkışlı ilk albümüne adını veren ve
söz ve müziği de Kıraç’a ait olan “Deli Düş”, Nevzat Yılmaz’ın düzenlemesiyle
Zeynep Doruk tarafından yeniden seslendirilmiş.
İkinci “cover” ise bir hayli enteresan çünkü Ajda Pekkan’ın
yıllardır elden ele dolaşmasına ve hayranları tarafından bilinmesine rağmen
bugüne dek resmi olarak hiç yayımlanmamış “Kim Derse ki” adlı şarkısı bu. Orijinali
İtalyan grup Ricchi E Poveri tarafından seslendirilen ve Fikret Şeneş
tarafından yazılan Türkçe sözlerle Ajda’nın “Süper Star ‘83” albümünde yer
alması için kaydedilen şarkı, albüme son anda “Uykusuz Her Gece” şarkısının
dahil olmasıyla plaktan çıkarılmış ve şarkının kaydı yıllar sonra Hakan Eren
tarafından tesadüfen bulunmuştu. Kimin aklına geldi bilmiyorum ama bu şarkının
bu albüme alınması doğrusu enteresan bir fikir olmuş.
Albümde iki farklı versiyonla yer alan “İki Kadın”, ve
açılış parçası “Altın Kafes”, söz ve müziği Zeynep Doruk’a ait şarkılar. Sözlerini
Zeynep Doruk’un yazdığı “Her Şey Aşktan”ın bestesi Turan Sarıbay’ ait. Bu
şarkıların ve söz ve müziği Pınar Uludağ’a ait “6 Yaş Saflığı”nın düzenlemeleri
Nevzat Yılmaz tarafından yapılmış.
Albümün ilk klip şarkısı olarak seçilen “Unutmasınlar Aşkım”
ise Emre Irmak’ın bir bestesi. Sözleri Emre Irmak ve Zeynep Doruk birlikte
yazmışlar. Düzenleme yine Nevzat Yılmaz’a ait. Albümün bütünü içerisinde daha “rock”
sularda yüzen bu şarkı sizi yanıltmasın; şarkıların tamamı bu minvalde değil.
Mesela “Kim Derse ki”, söz, müzik ve düzenlemesiyle tam bir ‘80’ler popu “flashback”i
yaşatıyor dinleyene. Ona keza “İki Kadın”ın Akdeniz versiyonu ise adı üzerinde,
sıcak kıyılardan bir pop esintisi getiriyor. Özetle söylemek gerekirse, akustik
bir “sound” anlayışına dayalı, orta tempolu bir pop albümü diyebiliriz “Unutmasınlar”
için.
Doruk’un müziğinde ve şarkıcılık biçiminde yer yer Sertab
Erener etkisi hissediliyor. Özellikle de “Sertab Gibi” albümünün havasını ve
ruhunu anımsatan tınılar var albümde. Bununla birlikte bir ilk albüm için her
şey gayet profesyonel. Zeynep Doruk, sesini doğru kullanan, iyi bir şarkıcı. Her
ne kadar orkestra şarkıcılığı ve vokalistliğin getirdiği bir reflekse
seslendirdiği şarkılara kendi imzasını atma yetkinliği henüz yeterince
bilenmemişse de zaman içerisinde işin yorumculuk tarafında da olgunluk
kazanacağı şüphe götürmez.
Bu yıl çok az albüm yapıldı, yapılanlarsa nitelikli işler
dinlemek isteyenleri çoğunlukla tatmin etmedi. Bu açıdan böylesi bir albüm
yayımlamak bir taraftan risk almak gibi görünse de aslında bir taraftan da bir
avantaj olabilir. İleride 2019 yılı dökümü yapılırken “Unutmasınlar”, yılın iyi
albümlerinden biri olarak listelere girebilir.
Yavuz Hakan Tok Müzik Yazarı / Eleştirmen / Arşivci
2001 yılında Bir Zamanlar adlı internet sitesinde müzik yazıları yazmaya başladı. Yanı sıra yazıları, Zip İstanbul, Koara, İkinci Kanal, Caretta, Mezun Life, Popüler Tarih dergilerinde, Bugün gazetesi ve Milliyet gazetesinde yayımlandı.